Screening voor slaapapnoe met behulp van thuisregistratie van de 'double-loop gain' als maat voor periodieke ademhaling

Het slaap apnoe syndroom (SAS) omvat regelmatige ademstilstanden (apnoe's) of
momenten van ondiepe ademhaling (hypopnoe's) in de slaap, meestal gepaard
gaande met luid snurken, onrustige slaap en overmatige slaperigheid overdag.
Deze apnoe's of hypopnoe's komen bijna altijd voor in het kader van een
periodiek adempatroon, waarbij perioden van relatieve hyperventilatie worden
afgewisseld met apnoe of hypopnoe. Hierbij oscilleert zowel de ademhaling als
de zuurstofsaturatie met een periodeduur van meestal 30 - 60 seconden.
Recent werd door ons de 'doble-loop gain'van het respiratoire controle systeem
beschreven als maat voor periodieke ademhaling. Dit is een frequentie
afhankelijke variabele die 2 dingen beschrijft:
1. de tendens van het respiratoire systeem om met een bepaalde frequentie te
oscilleren
2. de mate waarin de relatie tussen oscillaties in ventilatie en arteriele
bloedgaswaardes lineair is.
De onderliggende hypothese is dat periodieke ademhaling onstaat door negatieve
feedback regulatie van arteriele O2 en CO2 druk door de chemoreflexen. De
'double-loop gain' beschrijft de versterkingsfactor van de negatieve feedback
loop, aannemende dat er toevallige flucuaties zijn van ventilatie en arteriele
bloedgaswaardes. Een simpele versie van de 'double-loop gain' kan worden
afgeleid uit veranderingen van de neusdruk en arteriele O2 saturatie. Uit een
continue registratie over de nacht van deze waardes kan de 'double-loop index'
(DLI) worden afgeleid, die bepaald wordt door de tijd waarin de 'double-loop
gain' een bepaalde drempelwarde overschrijdt

Het aanwezig zijn van SAS en de ernst ervan wordt volgens de bestaande
richtlijnen afgemeten aan de apnoe-hypopnoe index (AHI), bepaald met behulp van
polysomnografie in het ziekenhuis. Met een groeiend aantal verwijzingen
ontstaan wachtlijsten voor deze nachtelijke registratie. Screening voor SAS met
behulp van nachtelijke thuisregistratie van neusdruk en O2 saturatie lijkt een
goed alternatief. Onze hypothese is dat de DLI, afgeleid uit deze registratie,
een betere afspiegeling is van de pathofysiologie van de ziekte dan de AHI,
waarbij geen rekening wordt gehouden met de periodiciteit van de ademhaling. Op
grond hiervan verwachten we dat de DLI beter onderscheid maakt tussen gezonden
en zieken dan het eenvoudige tellen van apnoes en hypopnoes. Dit vertaalt zich
in een groter oppervlak onder de ROC-curve die de sensitiviteit en
specificiteit van de test beschrijft.

Primair:

1. het bepalen van de DLI drempelwaarde met optimale sensitiviteit en
specificiteit. De DLI drempelwaarde is de DLI waarde waarboven de test als
positief beschouwd wordt ( en waaronder als negatief). Als optimale DLI
drempelwaarde wordt genomen de waarde die het hoogste oppervlak onder de ROC
curve geeft.

2. Het testen van de hypothese dat de sensitiviteit en specificiteit van de
screening hoger zijn wanneer de DLI wordt gebruikt in plaats van de AHI ( beide
afgeleid uit dezelfde thuismeting van neusdruk en O2 saturatie)

Secundair:

1. Het bepalen van de reproduceerbaarheid van de DLI door zowel thuis- als
ziekenhuisregistraties van neusdruk en O2 saturatie te gebruiken.

Observationeel onderzoek zonder interventie

Naast de gebruikelijk polysomnografie in het ziekenhuis wordt de proefpersonen
gevraagd een nacht thuis te slapen met eenvoudige registratie apparatuur. Deze
apparatuur moet opgehaald en de volgende dag weer ingeleverd worden. Van het
gebruik van de bedoelde apparatuur zijn geen risico's bekend. In de toekomst
zou deze screeningsmethode het aantal ziekenhuisopnames voor slaapregistratie
kunnen verminderen.