De rol van catastroferen over pijn in het stemming als input model

Om te kunnen verklaren waarom sommige mensen chronische pijnklachten
ontwikkelen en andere niet zijn verschillende theoretische modellen
voorgesteld. Het welbekende vrees vermijdings model gaat ervan uit dat mensen
die de pijn negatief interpreteren in een vicieuze cirkel belanden waarin de
pijn en invailiditeit alleen maar toenemen. Dat wil zeggen een catastrofale
interpretatie van pijn resulteert in angst voor pijn en vermijding van fysieke
taken. Vermijding van fysieke taken resulteert vervolgens in een slechtere
conditie van spieren waardoor nog meer invaliditiet en pijn onstaat.
Er is veel ondersteuning gevonden voor het vrees-vermijdingsmodel. Echter
uit onderzoek blijkt dat er een groep patienten is die chronische pijn
ontwikkelen als gevolg van overbelasting ipv onderbelasting. Om de mechanismes
achter deze twee type groepen patienten te kunnen verklaren is het zogenaamde
stemming-als-input model voorgesteld. Dit model gaat ervan uit dat een
negatieve stemming (zoals bv angst ) niet in alle gevallen hoeft te resulteren
in vermijding. Het effect van stemming op vermijding hangt af van de doelen die
mensen hebben. Mensen met een prestatiedoel zullen een negatieve stemming
interpreteren als een indicatie dat hun prestatie onvoldoende is. Deze mensen
zullen in een negatieve stemming langer doorgaan met de taak dan in een
positieve stemming. Mensen daarentegen die genieten van het moment zullen de
negatieve stemming interpreteren als een signaal dat ze de taak niet leuk meer
vinden. Deze mensen zullen in een negatieve stemming eerder stoppen dan in een
positieve stemming.
Er is gesuggereerd dat het stemming als input model overlap heeft met het
vrees vermijdingsmodel. Zo zouden mensen met als doel genieten van het moment
hetzelfde vermijdings gedrag vertonen onder een negatieve stemming als mensen
die catastroferen over pijn. Bij mensen die catatsroferen over pijn zal een
negatieve stemming hen informeren dat gevaar op komst is, terwijl een positieve
stemming geen gevaar betekent. Vooraslnog is onduidelijk of de combinatie van
stemming en catatsroferen over pijn invloed heeft op taak volharding.

Doel van het onderzoek is te achterhalen of mensen die catastroferen over pijn
in een negatieve stemming eerder met een pijnlijke taak stoppen dan in een
positieve stemming.

Het onderzoek is een experimenteel onderzoek waarin stemming en de dreigwaarde
van pijn worden gemanipuleerd.
Het design van het onderzoek is een 2 Stemming (positief versus negatief) x 2
Dreigwaarde (dreiging vs geen dreiging) factorieell design met stemming en
dreigwaarde als between-subjects factor en de duur dat iemand de taak volhoudt
als afhankelijke variabele.

Het onderzoek heeft twee interventies: 1) positieve of negatieve stemming wordt geinduceerd door tijdens een intelligentie test valse feedback te geven van de prestatie van de proefpersoon. In de negatieve conditie zal 80% van de vragen fout zijn en in de positieve conditie zal 80% van de vragen goed zijn. 2) dreiging van pijn wordt geinduceerd door vooraf aan de taak een waarschuwing te geven dat het kan zijn dat de pijnlijke stimulus na het experiment pijnlijke sensaties veroorzaakt die lijke op RSI (repetitive strain injury)

De belasting is voornamelijk de negatieve stemming die geinduceerd wordt
doormiddel van valse negatieve feedback op de intelligentie test. Aan het einde
van het onderzoek krijgen deelnemers uitleg over het doel van de valse
feedback. Tevens krijgen ze een positief filmfragment te zien. Deelnemers die
na de positieve film nog steeds negatief gestemd worden een paar uur na het
onderzoek gebeld door de onderzoeker.

Tevens kunnen deelnemers als gevolg van de manipulatie van de dreigwaarde van
de pijnklachten het idee krijgen dat ze RSI achtige klachten kunnen overhouden
aan het experiment. Aan het eind van het onderzoek wordt het doel van deze
waarschuwing uitgelegd en wordt hen verteld dat de schokjes geen klachten
/schade veroorzaken.

Verder ervaren mensen pijn als gevolg van de electrische schokjes tijdens de
marsattack taak. Deze schokjes zullen echter niet hoger worden gegeven dan
10mA. Het is bekend dat een electrische stimulus van 10mA geen fysieke schade
zal veroorzaken. Tevens kunnen deelnemers de pijnlijke stimulus elk moment
stoppen tijdens de marsattack taak door op de stopknop te drukken.