Fysiologische en systemische effecten van activiteiten van het dagelijks leven bij COPD patienten

Wereldwijd is COPD (chronische obstructieve longaandoening) een belangrijke en
groeiende oorzaak van morbiditeit en mortaliteit. Patiënten met COPD klagen
over dyspnoe, vermoeidheid en inspanningsbeperking. Ze passen hun bezigheden
vaak aan aan hun beperking, wat leidt tot verdere afname van hun conditie.
Activiteiten van het dagelijks leven (ADL), echter, zijn nodig in het dagelijks
leven en het niet meer zelf kunnen uitvoeren van deze activiteiten zal z*n
weerslag hebben op de kwaliteit van leven.

Respiratoire fysiologie
Gezien dyspnoe de belangrijkste klacht van mensen met COPD is, zal het eerste
deel van dit protocol zich richten op deze beperking. Bij gezonden hebben de
longen aan het eind van een normale uitademing een basaal niveau van inflatie,
de functionele residuale capaciteit of het eind-expiratoir long volume (EELV).
Inspiratoire capaciteit (IC) is het volume dat beschikbaar is voor inspiratie
(totale longcapaciteit-EELV). Echter, bij mensen met COPD kan er sprake zijn
van hyperinflatie van de long. Hyperinflatie is een toename van de EELV.
Dynamische hyperinflatie treedt op als inademing start vóór volledige
uitademing, hetgeen optreedt bij COPD patiënten tijdens inspanning. Het
inspiratoire reserve volume is het verschil tussen de IC en het teugvolume. Als
dit volume kleiner dan 500ml is, dan wordt een zogenaamde dyspnoe limiet
bereikt. Recent pilot onderzoek door onze groep toonde dynamische
hyperinflatie, bereiken van de dyspnoe limiet en afgenomen ventilatoire reserve
tijdens ADL thuis bij COPD patiënten. Onbekend is echter of toename in ernst
van de ziekte gerelateerd is aan een toename in deze ventilatoire beperkingen.

Systemische inflammatie
Het tweede deel van dit protocol gaat over systemische inflammatie. Sinds
enkele jaren wordt COPD niet langer gezien als alleen een pulmonale aandoening,
maar wordt geclassificeerd als een systemische ziekte. Stabiel COPD is
geassocieerd met laaggradige systemische inflammatie. Naast systemische
inflammatie zijn andere systemische of extrapulmonale effecten geidentificeerd
zoals gewichtsverlies, skeletspier disfunctie, cardiovasculaire ziekten,
depressie en osteoporose. Systemische inflammatie speelt mogelijk een rol in de
pathogenese van de overige extrapulmonale effecten. Eerder onderzoek door onze
groep heeft aangetoond dat maximale en submaximale inspanning en zelfs een
6-minuten looptest, een maat voor functionele capaciteit, leiden tot een
toename van systemische inflammatoire markers bij COPD patiënten. Het is echter
niet bekend of activiteiten van het dagelijks leven leiden tot een system,ische
respons. Daarom willen we het effect van deze dagelijkse activiteiten op
systemische inflammatie bij COPD onderzoeken.

1. Respiratoire fysiologie
Neemt de ventilatoire beperking tijdens ADL toe in ernst bij patienten met
respectievelijk COPD GOLD II, III and IV?

2. Systemische inflammatie
Leiden ADL bij COPD patienten tot een toename in systemische inflammatoire
markers?

Dit onderzoeksprotocol bestaat uit twee delen. In het eerste deel zal thuis en
in het laboratorium respiratoire fysiologie tijdens ADL worden gemeten. Deze
metingen dienen ook als validatie om ADL in het lab in plaats van thuis te
meten, wat nodig is voor het tweede deel van het protocol. Dit tweede deel is
om systemische inflammatie tijdens ADL te meten. Dertig stabiele COPD patienten
worden geincludeerd, 15 voor validatie en respiratoire fysiologie en 15 voor
repiratoire fysiologie en systemische inflammatie. Patienten zullen worden
gevraagd om de dagelijkse activiteit waar ze het meest benauwd worden uit te
voeren. Ze moeten dit doen in hun eigen tempo totdat ze niet verder kunnen.
Fysiologische responsen tijdens ADL zullen worden gemeten met een draagbaar
apparaat dat per ademteug meet. In ons lab zal onder lokale verdoving een
veneus lijntje worden ingebracht in de v. brachialis om bloed voor, tijdens en
30 en 60 minuten na de activiteit af te nemen om markers voor systemische
inflammatie te bepalen.

De gebruikte metingen zijn onderdeel van de normale diagnostische procedure bij
COPD patienten en zijn relatief onschuldig.