Evaluatie van een nieuw stress CT-voetplaat voor driedimensionale metingen van de kinematica van het enkelgewricht en zijn preoperatieve toepassingen in patiënten met primaire osteochondraal defecten van de talus

De achtervoet bestaat uit het bovenste en het onderste spronggewricht en kan
een varieteit aan letsels ondergaan. Er bestaat een aantal aandoeningen aan de
achtervoet die veel pijn geven aan de patient en de functie ernstig beperken.
oorbeeldenzijn arthrose na hakbreuken, voetdeformiteiten, dislocaties en
instbiliteit. Doordat er grote spreiding is tusen waarden voor gezonde en
aangedane enkels is het differentieren tussen een normale en afwijkende waarde
moeilijk vast te stellen, zeker op gewrichtsniveau. De hoge incidentie van
chronische enkel instabiliteit na ligamentletsel maakt een effectieve
diagnostische methode noodzakelijk. Om het complete bewegingsbereik van de
achtervoet op gewrichtsniveau vast te stellen is een nieuwe methode ontwikkelt
waarbij met behilp van een voetplaat de voet tenopzichet van het onderbeen in
verschillende extreme standen wordt gepositioneerd en vastgelegd met behulp van
CT-scans (MEC 04/132). Deze methode
bleek betrouwbaar en gaf weinig variatie in een populatie van gezonde
proefpersonen. Ondanks dit positieve resultaat is de voetplaat klinisch niet
teopasbaar. Een tweede veotplaat is ontwerpen die kleiner, ergonomischer, en
gebruiksvriendelijker is.
Als deze nieuwe voetplaat gevalideerd is wordt zij ingezet voor het bepalen van
de maximale plantairflexie hoek bij patienten met osteochondraal defecten. Deze
hoek bepaald samen met de locatie van de OCD-haard welke chirurgscihe
benadering het best gekozen kan worden.

Eerste deel van de studie: evaluatie van de nieuwe CT voetplaat
Vergelijk de resultaten bepaald met de oude voetplaat met de nieuwe voetplaat.

Tweede deel van de studie: klinisch gebruik van de voetplaat
Onderzoek of de operatie beter gepland kan worden met behulp van de klinisch
gemeten maximale plantairflexiehoek gecombineerd met de stress CT in zowel
gezonde proefpersonen als een patientenpopulatie die een OCD behandeling zullen
ondergaan.

Eerste deel van de studie: evaluatie van de nieuwe CT voetplaat
De CT data van de achtervoet van een groep van 20 gezonde vrijwilligers worden
bepaald volgens het protocol van MEC 04/132, maar met de toevoeging dat de
maximale plantarflexie hoek van de rechter enkel klinisch gemeten wordt door de
chirurg. De proefpersonen zullen bestaan uit een gelijk aantal mannen en
vrouwen. Elke proefpersoon krijgt naast een neutrale CT scan, een CT scan van 4
extreme posities met elke voetplaat: maximale dorsiflexie (DF), maximale
plantairflexie (PF), en de maximale anterolaterale (AL) en posteromediale (PM)
posities.

Tweede deel van de studie: klinisch gebruik van de voetplaat
In een opeenvolgende periode worden 20 patienten met een ostechondraal defect
gerecruteerd die op de wachtlijst staan om een CT-scan te ondergaan voor
preoperatieve operatieplanning. Voor hun beide enkels zal de maximale
plantairflexie hoek klinisch gemeten worden. Vervolgens zal de normale routine
CT-scan in de neutrale positie worden gemaakt en aanvullend een lage dosis
CT-scan in de maximale plantarflexie stand met de nieuwe gevalideerde
voetplaat.

Het onderzoek heeft geen directe voordelen voor de 20 gezonde proefpersonen. In
vergelijk met het vorige protocol is de tijd benodigd voor het verkrijgen van
de CT-scans iets verkort doordat de nieuwe voetplaat gebruikt wordt. Een nadeel
voor de vrijwilligers is de stralingsbelasting. Deze bedraagt: 1 normale dosis
(120 kV; 150 mAs) en 8 lage doses (120 kV; 26 mAs). De totale blootstelling
komt dan per individu op 358mAs, wat gelijk is aan ongeveer 0.3 mSv.

Het onderzoek is mogelijk van direct voordeel voor de 20 patienten. De
resultaten van de CT-scans kunnen de chirurg gedetailleerde informatie geven
voor het bepalen van de beste chirurgische benadering. Een nadeel voor de
vrijwilligers is de stralingsbelasting. Deze bedraagt: 1 normale dosis (120 kV;
150 mAs) en 1 lage doses (120 kV; 26 mAs). De totale blootstelling komt dan per
individu op 176mAs, wat gelijk is aan ongeveer 0.15 mSv.