Erfelijkheid van in vitro HIV-1 gevoeligheid

Sommige mensen raken zelfs na meerdere sexuele contacten met HIV+ mensen niet
geïnfecteerd (high risk seronegatives), waar andere mensen wel besmet worden
met het virus. Ook na besmetting met HIV ziet men variatie in het ziektebeloop
tussen mensen. Naast virale factoren spelen ook gastheerfactoren hierbij een
rol. In vitro experimenten waarbij witte bloedcellen van gezonde donoren worden
geïnfecteerd met HIV, laten een grote spreiding zien tussen individuen in
virusreplicatie. Onze hypothese is dat de gastheerfactoren die in vitro
gevoeligheid voor HIV bepalen ook een rol spelen in vivo. De mate waarin
HIV-infectie bepaald wordt door gastheerfactoren is niet bekend.

Door wittebloedcellen van monozygote en dizygote tweelingen te gebruiken
(resultaten te vergelijken) willen we de erfelijkheid bepalen.

Van twee groepen tweelingen (mono- en dizygoot) wordt bloed afgenomen. dit
bloed wordt direct (vers) gebruikt om witte bloedcellen (monocyten en
lymfocyten) uit te isoleren. tevens zal een deel van de cellen worden gebruikt
voor DNA en RNA isolatie. de cellen van iedere donor worden op het ML-III lab
geïnfecteerd met HIV. twee weken post infectie zal de hoeveelheid nieuw
geproduceerd virus worden gemeten middels een ELISA. deze waarden worden
gebruikt om vast te stellen hoe groot de overeenstemming is in virusreplicatie
in vitro tussen MZ tweelingen en de DZ tweelingen. Het standaard protocol is
reeds gestest bij meer dan 500 donoren.

De belasting is minimaal: eenmalige venapuntie ter verkrijging van ~25 ml
bloed. De venapunctie wordt uitsluitend verricht door gekwalificeerde prikkers
in een ziekenhuis.