Neurale communicatie bij Autisme Spectrum Stoornissen: synchronisatie en coherentie in het motor systeem

Autisme spectrum stoornissen (ASS) zijn ontwikkelingsstoornissen die zich
manifesteren in verschillende domeinen. Naast beperkingen op sociaal,
communicatief en gedragsmatig vlak is er vaak ook sprake van sensomotorische
problemen. Onderzoek uit verschillende hoeken (zoals genetica, neurochemie en
neuroimaging) wijst dan ook in de richting van een pathofysiologisch substraat
dat het gehele brein beïnvloed. Een veel aangehangen hypothese is de
*disconnectiviteitstheorie*, waarin autisme beschreven wordt als een stoornis
waarbij er sprake is van onderlinge onderconnectiviteit tussen en
overconnectiviteit binnen corticale gebieden. Omdat synchronisatie van
oscillatoire neurale activiteit een belangrijke rol speelt in de communicatie
tussen groepen neuronen is de hypothese geformuleerd dat atypische
synchronisatie een rol speelt in de disconnectiviteit bij ASS. Hoewel er enkele
onderzoeken wijzen in de richting van deze hypothese, is er meer onderzoek
nodig naar zowel lokale neurale synchronisatie als synchronisatie op langere
afstand bij ASS.

Het uiteindelijke doel van dit project is om het begrip te vergroten van de
neurale basis van ASS en hiermee een bijdrage te leveren aan het ontwikkelen
van betere diagnostiek en interventie methoden. Het eerste hoofd doel is het
testen van de hypothese dat ASS voort komt uit een globaal
disconnectiviteitsprobleem, waarin atypische synchronisatie van oscillatoire
neurale activiteit een rol speelt, zowel lokaal als tussen neurale groepen die
op grotere afstand van elkaar gelegen zijn. Het tweede hoofd doel is het testen
van de hypothese dat motorische beperkingen gecorreleerd zijn aan
dysfunctionele synchronisatie en dat, omdat motorische beperkingen verminderen
met leeftijd, dysfunctie van synchronisatie ook vermindert met leeftijd.

Om bovenstaande hypothese te onderzoeken zal het motorsysteem fungeren als
model systeem. Synchronisatie patronen in motorcortex en coherentie tussen
neurale activiteit van de motorcortex en spinale alfa-motorneuronen zullen
bepaald worden. Er zullen metingen worden gedaan met behulp van
magnetoencefalografie (MEG) en electromyografie (EMG) tijdens een eenvoudige
motorische taak.

De totale duur van de MEG/EMG meetsessie is ongeveer 45 minuten, verdeeld in 3
blokken met pauzes tussen de metingen. Het beantwoorden van de vragenlijst zal
ongeveer een half uur in beslag nemen. Het onderzoek is niet belastend voor de
deelnemers. De gebruikte onderzoekstechnieken worden op grote schaal toegepast
in de neurowetenschappen, ook bij patiënten met autisme, en leveren op geen
enkele denkbare manier risico op.