Effect van Optic Flow Modulatie op Circuits voor Motor Organisatie,
een activatiestudie met fMRI.

Door visuele presentatie van bolletjes die vanuit het centrum van een
beeldscherm met toenemende snelheid naar de periferie van het beeld bewegen
(radiaire optic flow) is de illusie op te wekken alsof je zelf naar voren
beweegt. In abstracte vorm is zo dus de ervaring van lopen na te bootsen. Bij
de Ziekte van Parkinson kan het lopen plotseling stoppen wanneer de patient een
nauwe doorgang in moet ('Freezing of Gait'). Anderzijds is bekend dat door
visuele stimuli het bewegingsritme bij Parkinson geactiveerd wordt. In deze
fmri studie willen we bij gezonde proefpersonen nagaan wat de invloed van de
beschreven visuele bewegingsillusie is op cerebrale gebieden die betrokken zijn
bij de organisatie van motoriek.

In het voorgestelde fMRI experiment wordt door de presentatie van visuele
stimuli (optic flow) de illusie opgewekt alsof de proefpersoon zelf naar voren
dan wel naar achteren beweegt. Door onderbreking in deze flow willen we nagaan
of de visuele verandering invloed heeft op hersengebieden die met het lopen
zijn verbonden. Dit om meer inzicht te krijgen in de cerebrale mechanismen die
een rol spelen bij 'freezing of gait' bij de ziekte van Parkinson.

fMRI opnames worden gemaakt tijden presentatie van de volgende visuele
stimuluspatronen:

In conditie 1 (*flow vooruit*) komen uit het midden van een virtuele horizon
stippen die zich met toenemende snelheid radiair in het onderste deel van het
beeldscherm uitbreiden. In conditie 2 (*flow vertrek*) is de bewegingsrichting
van de stippen omgekeer, ze bewegen vanuit de periferie van het onderste deel
van het beeldschrem radiair, met afnemende snelheid, naar het midden van een
virtuele horizon. In conditie 3 (*stationair*) is er een stationar beeld van
streepjes in het onderste deel van het beeldscherm die wisselend even kort
verdwijnen. In alle 3 condities komen met random intervallen donkere vlakken
van lateraal naar mediaal schuiven (in 1,5s) die het gepresenteerd beeld
zodanig bedekken dan er maar een smalle band in het midden resteerd. In dit
onbedekte beeld stopt de beweging op het moment dat dit restbeeld op zijn
smalst is. Na 3s trekt de bedekking weer naar lateraal weg (in 1,5s), terwijl
de oorspronkelijke dynamische afbeelding weer gepresenteerd wordt. Dit beeld
blijft 4 tot 6s bestaan. De totale duur dat proefpersoon in de scanner ligt is
30 min.
Analyse van stimulus-gerelateerde verschillen in cerebrale activatie is op
voxelbasis middels Statistical Parametric Mapping.

nvt