Een Europese klinische studie naar het effect van genetische factoren op de antistollingsbehandeling met cumarines

De smalle therapeutische breedte en de grote variabiliteit in
doseringsbehoefte tussen patiënten zorgen voor een moeilijk voorspelbare
respons op cumarine derivaten. Daarom moeten patiënten regelmatig gecontroleerd
worden om bijwerkingen te voorkomen en om te zorgen dat de behandeling
effectief is. Polymorfismen in cytochroom P450 2C9 (CYP2C9) en vitamine K
epoxide reductase complex 1 (VKORC1) verklaren samen ongeveer 40% van de
dosisbehoefte variabiliteit tussen patiënten. Tot op heden zijn er
verschillende farmacogenetische doseer algoritmes ontwikkeld, voornamelijk voor
warfarine. Echter, het mogelijke voordeel van deze doseeralgoritmes in termen
van veiligheid en klinische toepasbaarheid zijn nog niet adequaat onderzocht in
randomized controlled trials.

Bepalen of doseren volgens een genetisch doseeralgoritme het percentage van de
tijd waarbij de INR in de therapeutische range is tijdens antistollingstherapie
met acenocoumarol vergroot wordt als het vergeleken wordt met een
doseeralgoritme dat deze genetische informatie niet bevat. Secundaire uikomsten
omvatten kosten-effectiviteit, aantal trombo-embolische en
bloedingsgebeurtenissen, tijd om een stabiele dosering te bereiken en aantal
supratherapeutische INR pieken.

Dit onderszoek is een twee-armige, enkelblinde, gerandomiseerde gecontroleerde
studie. In de interventiearm worden patiënten die antistollingsbehandeling met
warfarine (Verengd Koninkrijk, Zweden), acenocoumarol (Nederland, Griekenland,
Spanje) of fenprocoumon (Nederland, Duitsland, Oostenrijk) gaan gebruiken,
gedoseerd volgens een geneesmiddelspecifiek genetisch doseeralgoritme, die
gebaseerd is op genetische informatie, klinische data en in de monitor-fase
voorafgaande INR. In de andere arm (controle arm) worden patiënten gedoseerd
volgens een algoritme dat geen genetische informatie bevat. De follow-up
periode bedraagt 3 maanden.

Patiënten worden volgens een nieuw ontwikkeld doseeralgoritme gedoseerd.

Belasting: 7 extra bloedmonsters (33 mL) woden van elke participant afgenomen
bij de start van de studie en 3 (15mL) bij de laatste visite. Patiënten dienen
8 visites te maken aan de trombosedienst/prikpoli op vooraf vastgelegde dagen
en ze worden gevraagd om voorafgaand aan 6 visites vragenlijsten in te vullen
(totale duur: 90 minuten).
Risico: Er wordt verwacht dat de beide doseeralgortimen het percentage tijd dat
patiënten een INR binnen de therapeutische range hebben toeneemt (waarbij het
algoritme met genetische informatie dit nog beter zal doen dan het algoritme in
de controlearm) waardoor het bloedingsrisico afneemt zonder dat er een toename
van het risico op trombo-embolieën is.