Orale directe factor Xa-remmer rivaroxaban bij patiënten met acute symptomatische diep-veneuze trombose of longembolie die een sterke CYP 3A4-inductor gebruiken.

Rivaroxaban is een nieuw antistollingsmiddel dat op dit moment wordt getest bij
een grote groep patiënten met diep-veneuze trombose of longembolie. Onder
normale omstandigheden is de dosis rivaroxaban voor de behandeling van
diep-veneuze trombose of longembolie 15 mg tweemaal daags gedurende 3 weken
gevolgd door 20 mg eenmaal daags gedurende een langere periode. Het effect van
rivaroxaban kan echter worden beïnvloed door medicatie die tot de groep van de
zogeheten sterke CYP 3A4-inductoren behoort. Voorbeelden van sterke CYP
3A4-inductoren zijn carbamazepine, fenytoïne, rifampicine/rifampine en
rifabutine. Als een patiënt zo*n sterke CYP-inductor in combinatie met
rivaroxaban gebruikt, zal het effect van rivaroxaban aanzienlijk minder zijn en
de behandeling van diep-veneuze trombose of longembolie mogelijk minder
doeltreffend maken. Deze studie is bedoeld om aan te tonen dat bij patiënten
die een sterke CYP-inductor gebruiken de rivaroxaban-dosis hoger dan normaal
moet zijn om hetzelfde therapeutische effect te bereiken als bij patiënten die
rivaroxaban zonder een sterke CYP 3A4-inductor gebruiken.

Deze studie is bedoeld om aan te tonen dat bij patiënten met diep-veneuze
trombose of longembolie die een sterke CYP 3A4-inductor gebruiken, het gebruik
van deze hogere rivaroxaban-dosis resulteert in een zelfde
rivaroxaban-concentratie in het bloed en een door rivaroxaban teweeggebrachte
bloedverdunnende werking als bij patiënten die de normale rivaroxaban-dosis
gebruiken zonder een sterke CYP 3A4-inductor.

Hiernaast wordt het optreden van symptomatische terugkerende veneuze
trombo-embolie en ernstige bloedingen/klinisch relevante niet-ernstige
bloedingen gedocumenteerd.
Nadat de hele studie is beëindigd wordt uw arts geïnformeerd over de
studieresultaten in het algemeen. Uw arts zal deze op uw verzoek met u
bespreken. Als er kwesties zijn m.b.t. uw specifieke gezondheidstoestand, zal
uw arts deze met u bespreken. Dit zal niet meteen gebeuren nadat uw deelname
aan de studie is beëindigd. Er is namelijk wat tijd nodig om de resultaten te
analyseren.

De Einstein CYP 13238 studie is een multicenter cohort studie die de aangepaste
dosering van rivaroxaban zal evalueren bij patienten met acute symptomatische
diep-veneuze trombose of longembolie die concomitant een sterke CYP 3A4
inductor gebruiken gedurende de 3-maanden durende periode van deelname aan de
studie.

Na inclusie krijgen alle proefpersonen rivaroxaban 30 mg 2 maal daags tijdens drie weken gevolgd door rivaroxaban 20 mg 2 maal daags. Alle proefpersonen worden na de drie maanden behandelingsperiode gedurende 1 maand geobserveerd.

In het kader van deze studie wordt de proefpersoon gevraagd om 6 studiebezoeken
af te leggen; tijdens deze bezoeken worden bloedmonsters afgenomen: op dag 1 (1
bloedmonster), dag 15 (3 bloedmonsters) , dag 30 (1 bloedmonster), 60 (2
bloedmonsters), 90 (1 bloedmonster). Dag 121 (follow-up); op dag 8 wordt een
telefonisch contact gepland.
De studiebezoeken nemen 2 tot 3 uur in beslag; het bezoek op dag 15 (3
bloedmonsters) kan 3 tot 4 uur in beslag nemen.

De studiebehandeling duurt 3 maanden; daarna volgt een observatieperiode van 1
maand.

Aangezien rivaroxaban een bloedverdunner is, kan het middel (net als alle
andere bloedverdunners) een verhoogd risico op bloedingen veroorzaken. Deze
bloedingen kunnen licht en onbeduidend zijn, maar in zeldzame gevallen kan
hierbij ook een orgaan betrokken zijn en kunnen ze ernstig of zelfs fataal
zijn. Het bloedingsrisico kan verhoogd zijn bij patiënten met hoge bloeddruk
(arteriële hypertensie) en/of gelijktijdig gebruikte geneesmiddelen die ook de
bloedstolling voorkomen (waaronder geneesmiddelen als aspirine en andere veel
gebruikte pijnstillers).

Rivaroxaban is reeds getest bij gezonde vrijwilligers en patiënten. De dosis
rivaroxaban die we bij deze studie gebruiken bleek even doeltreffend en veilig
te zijn als de standaardbehandelingswijze, maar dan zonder de noodzaak van
regelmatige laboratoriumcontrole van het antistollingseffect. Rivaroxaban kan
meer of minder doeltreffend blijken te zijn dan de standaardbehandeling met
enoxaparine en warfarine of acenocoumarol. Als rivaroxaban minder doeltreffend
is, wordt dit zo spoedig mogelijk opgemerkt en wordt de behandeling
onmiddellijk veranderd door de studiearts.

De veiligheid van 10 mg rivaroxaban is beoordeeld in verschillende studies,
waaronder drie fase-III-studies bij patiënten die een grote orthopedische
operatie van de benen (totale heupvervanging of totale knievervanging)
ondergingen en gedurende maximaal 39 dagen werden behandeld. In deze studies
werd rivaroxaban vergeleken met enoxaparine, een veelgebruikte bloedverdunner.
Vaak (>1%) gemelde bijwerkingen waren bloedarmoede, misselijkheid, verhoogde
concentratie leverenzymen (zoals ALT, AST, GGT) en bloedingscomplicaties na
chirurgie. Minder vaak werd melding gemaakt van een verhoogde concentratie
bilirubine (een bloedafbraakproduct) en enzymen die voedselbestanddelen
afbreken (lipase en amylase).

Het is nog niet bekend of het studiegeneesmiddel consequenties kan hebben voor
een ongeboren kind. Vrouwen in de vruchtbare leeftijd die besluiten om deel te
nemen dienen in te stemmen met het gebruik van geschikte voorbehoedsmiddelen
gedurende de gehele studie en controle op zwangerschap met behulp van
urinetests.

Aangezien het studiegeneesmiddel nog in het ontwikkelingsstadium verkeert,
kunnen er bijwerkingen zijn die nog niet bekend zijn en waarvan nog geen
melding is gemaakt. Daarom wordt aan de proefpersoon gevraagd om de arts of
iemand van het studiepersoneel in te lichten over eventuele nieuwe symptomen.