5-jaars follow up van het MESIFOS cohort

In 2005 verschenen multidisciplinaire richtlijnen voor de behandeling van
schizofrenie. Deze richtlijnen zijn opgesteld op basis van onderzoeken naar
interventies die effectief waren in de behandeling van deze stoornis. Doel is
om meer evidence based interventies te introduceren in de zorg voor de
behandeling van aan schizofrenie lijdende patiënten.
De instellingen die destijds meededen aan de MESIFOS studie lopen in het
algemeen vooraan in de zorgvernieuwing voor patiënten met een psychotische
stoornis. In de studie werden gedurende twee jaar meer dan 90% van de patiënten
reeds behandeld met tweede generatie antipsychotica, één van de richtlijnen van
2005.
Het is aannemelijk dat de instellingen veel van de richtlijnen hebben
overgenomen in hun behandeling van de doelgroep.
De richtlijnen hebben als achterliggende gedachte dat de toepassing van
evidence base interventies het beloop van psychotische stoornissen mogelijk
gunstig beïnvloeden. De huidige studie wil een antwoord geven op de vraag of
inderdaad het middenlange-termijn beloop van aldus behandelde patiënten beter
is dan van eerdere vergelijkbare cohorten van vóór toepassing van de
richtlijnen.

Het doel van de studie is te onderzoeken of toepassing van de
multidisciplinaire richtlijnen voor de behandeling van schizofrenie leidt tot
een gunstiger middenlange termijn beloop van schizofrenie en aanverwante
stoornissen.

Het onderzoek is een naturalistische follow-up van een eerdere studie: MESIFOS.
Destijds deden 7 instellingen mee in 7 regio's. Deze instellingen bedienen een
gebied van 3.1 miljoen inwoners: UMCG en GGz Groningen, GGZ Friesland, GGZ
Drenthe, Adhesie (nu Dimence), Mediant (Enschede), de Grote Rivieren
(Dordrecht), GGnet (Zutphen). Aangezien het om dezelfde onderzoeksgroep gaat,
zullen dezelfde instellingen weer aan deze studie meewerken.
De infrastructuur die is opgebouwd van de oorspronkelijke studie is nog steeds
intact. Met name aan de GROUP studie nemen voornoemde instellingen nog steeds
deel. Ook veel van de research-verpleegkundigen van destijds zijn nog steeds
actief in deze studie. Anderen zijn intussen vervangen door gelijkwaardige
personen..

Na toetsing door de METC zal het onderzoek kunnen beginnen. De onderzoekers
beschikken nog over de namen van de respondenten. Die hebben destijds
schriftelijk toestemming gegeven voor een eventueel vervolgonderzoek benaderd
te mogen worden.
Een onderzoeksmedewerker zal contact zoeken als de respondent zelf niet
telefonisch of schriftelijk heeft gereageerd op de brief. Als de repondent
instemt volgt het interview, na het tekenen van een informed consent. Daarin is
ook de toestemming opgenomen om eventuele gegevens op te vragen bij de
behandelaar of uit het dossier. Het is mogelijk voor slechts één van deze twee
onderdelen toestemming te geven.
Wellicht zal het in veel gevallen nodig of wenselijk zijn uit het dossier
aanvullende gegevens te verkrijgen over medicatie, opnames, terugval en
dergelijke.

In geval van weigering van persoonlijke medewerking in de vorm van een
interview wordt gevraagd of de behandelaar en/of het dossier mogen worden
geraadpleegd. Ook dit kan pas na een ondertekend informed consent.

De interviews gaan over voor de repondenten bekende levensterreinen zoal
psychotische klachten, sociaal functioneren, medicatiegebruik en ontvangen zorg
en opnames.
Allen hebben eerder aan 4 metingen meegedaan. Uit het feit dat de uitval zeer
gering was mag worden afgeleid dat de belasting niet als groot is ervaren. De
ervaringen waren destijds dat het juist als prettig werd ervaren deze
onderwerpen te bespreken. De belasting is dus zeker niet groot.
Een respondent kan zich door het interview bewust worden dat het niet goed
gaat. De interviewers zijn allen ervaren verpleegkundigen en in staat hier
adequaat op te reageren.