Effect van hoge orthopedische kokerschoenen op loopvaardigheid van CVA patiënten.

Een belangrijk doel in de revalidatie voor mensen met een CVA is het
terugkrijgen van de loopvaardigheid. Afwijkingen in het looppatroon van CVA
patiënten zijn het gevolg van diverse stoornissen. Na een CVA kunnen motorische
activiteiten vaak niet meer automatisch worden uitgevoerd: bij lopen is dan
cognitieve controle nodig. Uit onderzoek is gebleken dat de uitvoering van een
verbale dubbeltaak tijdens lopen een negatief effect heeft op de
loopvaardigheid van CVA patiënten.
Door parese en coördinatie stoornissen te compenseren en immobiliteit en
instabiliteit van een gewricht te corrigeren kan de loopvaardigheid van CVA
patiënten worden verbeterd. Met dit doel kunnen diverse ortheses voorgeschreven
worden. Inzicht in het effect van een orthese op de loopvaardigheid van
CVA-patiënten is van belang bij het maken van een keuze. Enkel voet orthesen
kunnen een positief effect hebben op loopvaardigheid en diverse gangbeeld
karakteristieken van CVA patiënten. Onderzoek naar het effect van hoge
orthopedische kokerschoenen is nog niet gepubliceerd.

Het doel van dit onderzoek is het effect te beoordelen van hoge orthopedische
kokerschoenen op de loopvaardigheid van CVA patiënten en tevens het effect te
evalueren van een trainingsperiode met hoge orthopedische schoenen.
Primaire vraag:
Wat is het kwalitatieve en kwantitatieve effect van hoge orthopedische
kokerschoenen op de loopvaardigheid van CVA patiënten en op de uitvoering van
een cognitieve dubbeltaak?
Secundaire vraag:
Wat is het effect van een trainingsperiode met hoge orthopedische kokerschoenen
op de kwalitatieve en kwantitatieve parameters en de uitvoering van een
cognitieve dubbeltaak?

De opzet van het onderzoek is longitudinaal prospectief.

De metingen worden twee maal verricht: niet langer dan twee weken nadat de
patiënt voor de eerste maal op de hoge orthopedische kokerschoenen heeft
gelopen (T1) en nadat de patiënt de schoenen heeft gedragen gedurende een
periode van 2 maanden plus of minus 2 weken (T2).
Tijdens de meting wordt kort lichamelijk onderzoek verricht (beoordeling van
spasticiteit, mobiliteit en willekeurige beweging), een Timed up and go test en
2 minuten looptest afgenomen, waarbij de patiënt wordt gevraagd op te staan van
een stoel en korte afstanden te lopen, en een video registratie wordt gemaakt
waarbij de patiënt een korte afstand loopt. Aan het eind van de meting wordt
nog een vragenlijst afgenomen van 13 meerkeuze vragen.
Eén meting duurt ongeveer 3 uur. Tussen de testen door heeft de patiënt de
mogelijkheid om te rusten op een stoel. Tijdens de looptesten loopt een persoon
naast de patiënt om de veiligheid te waarborgen.
De video-opnames en de verschillende testen worden in de revalidatiebehandeling
vaker gebruikt door revalidatieartsen en fysiotherapeuten. Hieraan zijn geen
risico's verbonden en de lichamelijke belasting is minimaal.
Daar het onderzoek nuttige wetenschappelijke gegevens voor de toekomst kan
opleveren, waaruit belangrijke informatie kan worden gehaald voor de klinische
praktijk en er geen risico's en een geringe belasting voor de proefpersonen aan
verbonden is, acht ik het onderzoek gerechtvaardigd.