Farmacologische toevoeging op uitdoving van angst in OCD; een gerandomiseerde, placebo gecontrolleerde dubbelblinde studie.

Obsessieve compulsieve stoornis (OCS)is een chronische en ernstige
psychiatrische stoornis met een prevalentie van 2-3% in the algemene populatie.
Medicatiegebruik is voor OCS gebruikelijk, maar vaak minder effectief zonder
psychotherapie. Als behandelstrategie is momenteel gedragstherapie (m.n.
exposure en respons preventie) de eerste keus. Gedragstherapie helpt patienten
het gedrag te veranderen en is gebaseerd op het uitdoven van angst. Ondanks dat
deze behandeling effectief is, reageert 40-60% van de patienten niet voldoende
op behandeling.
Recent onderzoek in knaagdieren en mensen lieten zien dat acute behandeling met
D-cycloserine (DCS) , een partiele agonist van de NMDA-receptor het leereffect
en geheugenprocessen onderliggend aan uitdoven van angst versterkt. Het
toevoegen van DCS aan exposure therapie zou de uitkomst van OCD behandeling dus
kunnen verbeteren.

Het doel van het onderzoek is viervoudig. Ten eerste onderzoeken we of DCS
additie aan gedragstherapie het klinische effect van uitdoving van angst
versterkt en de OCD symptomen verbeterd. Onze hypothese is dat er verbetering
onstaat en tevens dat deze verbetering sneller in tijd is dan zonder de additie
van DCS. We proberen tevens vast te stellen wat het optimale tijdstip van
inname van de studiemedicatie is (pre of post ERP).
Ten tweede onderzoeken we de onderliggende pathophysiologische mechanismes van
angstuitdoving in OCD met neuro-imaging onderzoek. De hersenactiviteit van de
amygdala en het cortico-striatale circuit zal in 50 patients voor en na
gedragstherapie bekeken worden door middel van paradigmas gerelateerd aan
uitdoving van angst door functional magnetic resonance imaging (fMRI) . Ten
derder zullen we bekijken of DCS effect heeft op leer- en geheugen-, alsmede op
uitvoerende taken door middel van neuropsychologisch onderzoek. Gebaseerd op
onderzoek is onze hypothese dat DCS fungeert als een prestatieversterker op de
verschillende onderzoekstaken.
Tenslotte vanuit een kosteneffecitiviteitsbenadering, de vraag is of een
toename van therapeutisch effect lijdt tot een toename in effecientie (minder
ERP sessies en dus minder kosten voor dezelfde therapieuitkomst), of verbeterde
therapieuitkomst (verminderde therapiesessies nodig). Als gevolg van vsnellere
of meer verbetering zou een reductie van indirecte kosten kunnen plaatsvinden
(gegenereerd door productiviteitsverlies in betaald werk).

De onderzoeksopzet is een gerandomiseerde, dubbelblinde,
placebo-gecontrolleerde, vaste dosis studie .

Patienten zullen gerandomiseerd zullen toegewezen aan 1 van 3 behandelcondities. Patienten in conditie 1 krijgen DCS voor en placebo direct na exposure sessies . Patienten in conditie 2 krijgen zowel Placebo voor als direct na after exposure sessies krijgen. Patienten in conditie 3 krijgen Placebo voor en DCS direct na exposure sessies. Gedurende week 2-8 zal de studiemedicatie (DCS125mg) 30 min vooraf aan en direct na exposuretherapie gegeven worden.

Bijwerkingen van D-Cycloserine zijn beperkt gezien de lage dosering van de
studiemedicatie(125mg). Behoudens deze kleine kans op bijwerkingen kent het
onderzoek geen risico's. Gezien het verwachte therapeutische effect van kan het
onderzoek voordeel opleveren voor proefpersonen (snellere verbetering en lagere
drop-out).
Daarnaast kan het onderzoek meer inzicht bieden in de pathofysiologie van OCS
en leiden tot de toekomstige ontwikkeling van effectievere behandelmethoden.