Cerebrale controle van sociaal gedrag in sociale angststoornis

De sociale angst stoornis (SAD) is gekarakteriseerd door voordurende angst en
vermijding van sociale situaties. Ondanks dat meerdere studies de neurologische
basis van angstverwerking in SAD hebben onderzocht, is er bijna niets bekend
over hoe de angstreactie (zoals toenadering- en vermijdingsreacties) naar
aanleiding van bedreigende stimuli wordt gecontroleerd. Sociale toenadering- en
vermijdingsreacties kunnen gecontroleerd gemeten worden door computer taken,
waarin proefpersonen een visueel gepresenteerde gezichtsuitdrukking moeten
toenaderen of vermijden door middel van het naar zich toe trekken of van zich
af duwen van een joystick. Gemiddeld zijn de responsinitiaties korter voor
emotie congruente (blij-toenaderen; boos-vermijden) dan voor emotie
incongruente condities (boos-toenaderen; blij-vermijden). Deze congruentie
effecten gaan samen met een verhoogde activiteit in de linker orbitofrontale
cortex in gezonde proefpersonen (Roelofs en anderen, in Press). Daarnaast
hebben patiënten met SAD verhoogde congruentie effecten voor boze gezichten in
relatie tot een verhoogt cortisol niveau (Roelofs en anderen, 2008). Daarom
stellen wij de hypothese dat verhoogde congruentie effecten in SAD het
resultaat zijn van een verminderde regulatie op sociaal angstgedrag door onder
anderen de orbitofrontale cortex.

Het onderzoeken van de verschillen in hersenactiviteit tijdens de
toenadering-vermijdingstaak bij patiënten met een sociale angststoornis en
gezonde proefpersonen.

Een tussen-groep vergelijkingsonderzoek (patiënten tegen gezonde
proefpersonen).

Alle proefpersonen worden getest terwijl ze in een MRI scanner liggen. Het
Donders Institute for Brain, Cognition and Behavior: centre for cognitive
neuroimaging heeft veel ervaring met dit soort onderzoeken en er zijn geen
specifieke risico's aan verbonden.
Ondanks dat er geen direct voordeel is voor de deelnemers aan dit voorgestelde
onderzoek, kan de studie het inzicht in de neurobiologische achtergrond van de
verminderde controle van sociaal angst gedrag in de patiënten met een sociale
angst stoornis (SAD) vergroten. Een vergrote kennis hiervan is belangrijk voor
de ontwikkeling van psychologische en farmacologische interventies in SAD. De
studie is niet alleen relevant voor SAD, maar ook voor andere angst stoornissen
die gekarakteriseerd zijn door een gebrek aan angst en angst gedrag regulatie,
zoals de algemene angststoornis.