Mogelijkheden voor het voorspellen van spraakverstaan met een cochlear implantaat

Spraakverstaansvaardigheid van mensen met een cochleair implantaat (CI) is zeer
wisselend. Kennis van de onderliggende factoren in nog steeds beperkt. Rond
hoortoesteldragers is in de afgelopen jaren steeds meer kennis ontwikkeld
omtrent factoren in de auditieve verwerking zoals spectrale en temporele
resolutie en niet-auditieve factoren, welke een belangrijke rol spelen in het
spraakverstaan.
Ook het spraakverstaan van CI-gebruikers zal door vele parameters beïnvloed
worden. Niet alleen de duur van de doofheid, gewenning aan de signalen en het
aantal elektroden spelen een rol. Ook niet-auditieve factoren, zoals
taalvaardigheid zullen invloed hebben op het uiteindelijke resultaat.
In deze studie willen we onderzoeken wat de invloed is van taalvaardigheid,
werkgeheugen en auditieve codering (spectrale- en temporele resolutie) op het
spraakverstaan.
Uit eerder onderzoek is bekend dat taalvaardigheid invloed heeft op het
spraakverstaan in lawaai. Taalvaardigheid zou een invloed kunnen hebben op het
maximale spraakverstaan met een CI en tevens op de snelheid waarmee dit
resultaat wordt bereikt tijdens het revalidatieproces. Daarnaast verwachten we
dat taalvaardigheid bij ernstig slechthorenden en CI gebruikers mogelijk is
aangetast, door de beperkte auditieve input.
Met behulp van specifieke software voor het programmeren van een CI kunnen
psychoakoestische metingen op twee niveaus worden uitgevoerd. Door het geluid
akoestisch aan te bieden wordt de gehele auditieve weg getest. Wanneer het
geluid via de software elektrisch wordt aangeboden wordt onder andere de
processing van het implantaat overgeslagen.
Binnen het onderzoek zal worden gezocht naar de relaties tussen deze
psychoakoestische metingen, fysiologische metingen (NRT, spread of excitation,
etc.), metingen van spraakverstaan in stilte en lawaai en metingen van
niet-auditieve taalvaardigheden.

Primaire vraagstelling:
Studie 1: Wat is de invloed van taalvaardigheid en werkgeheugen op het
spraakverstaan met een CI in stilte en in lawaai.
Studie 2: Wat is de invloed van spectrale- en temporele resolutie op het
spraakverstaan met een CI in stilte en in lawaai.
Studie 3: Wat is de relatie tussen bovengenoemde factoren en de vooruitgang
tijdens het revalidatieproces?

Secundaire vraagstelling:
Is er verschil in de relaties tussen taalvaardigheid, werkgeheugen, spectrale-
en temporele resolutie en het spraakverstaan van CI gebruikers met dezelfde
relaties bij hoortoestelgebruikers en normaalhorenden?
Is er een relatie tussen de duur van de ernstige slechthorendheid en de
taalvaardigheid?
Wat is de relatie tussen auditieve resolutie, akoestisch of elektrisch gemeten,
met fysiologische metingen?
Wat is de relatie tussen bovengenoemde factoren en de vooruitgang tijdens het
revalidatieproces?
Zijn taalvaardigheid, werkgeheugen en auditieve resolutie gelijk aan het begin
en eind van de revalidatieperiode (van 1 jaar).

Studie 1: Cross-sectionele studie
Studie 2: Cross-sectionele studie
Studie 3: Prospectieve studie

Deelnemers worden uitgenodigd voor een eenmalige meetsessie (studie 1) van ca.
2 uur. Er wordt gevraagd of ze mogen worden benaderd voor een tweede meetsessie
(studie2) van wederom 2 uur. De maximale duur van het onderzoek is dus 4 uur
verdeeld over twee meetsessies. De belasting is gering.
Proefpersonen worden onderworpen aan twee spraakverstaanstesten waarbij zij zo
goed mogelijk moeten nazeggen wat ze hebben gehoord. Ze krijgen zinnen te lezen
op een beeldscherm welke gedeeltelijk gemaskeerd zijn. Daarnaast ondergaan ze
taaltesten waarbij ze moeten aangeven bij welk plaatje een woord past, of
waarbij ze moeten beslissen of een woord een bestaand of een pseudowoord is. Ze
ondergaan een test waarbij ze aan moeten geven hoeveel piepjes ze horen in een
ruis.
Bij de CI gebruikers in deelstudie 2 en 3 zal de laatste test tevens via het
implantaat worden afgenomen. Daarnaast worden via het implantaat een aantal
standaard electrofysiologische testen gedaan, gelijk aan de testen in de
kliniek.
Er is geen risico bij het gebruik van de akoestische en cognitieve testen.
Veiligheid is gegarandeerd voor de twee soorten risico bij het gebruikt van de
elektrische testen: 1. risico op overstimulatie, 2. risico op onjuiste
aansturing van electroden. Het risico op overstimulatie is gelijk aan het
risico dat zij daarop hebben in de kliniek, tijdens de revalidatiebezoeken.
Deze testen wordt enkel uitgevoerd door ervaren klinisch fysicus audiologen die
dagelijks werken met apparatuur waarmee het implantaat wordt afgeregeld. Het
risico op verkeerd aansturen van de elektroden is afgedekt binnen de te
gebruiken software. Zie paragraaf 8.3 in het protocol voor nadere uitleg..