'Aerobe spiercapaciteit bij patiënten met het Postpoliomyelitis Syndroom'

Patiënten met het postpoliosyndroom (PPS) hebben vaak last van
vermoeidheidsklachten, en zij ervaren achteruitgang in de kwaliteit van leven
en in functionele activiteiten als (buiten) lopen, traplopen en fietsen (Nollet
et al, 1999). Zeer waarschijnlijk speelt de beperkte inspanningscapaciteit die
PPS patiënten vaak hebben hierin een belangrijke rol (Nollet et al., 2001;
Stanghelle et al., 1993). Omdat deze patiënten vaak perifeer (met name de
benen) beperkt zijn, is het aannemelijk dat deze verslechterde capaciteit
primair veroorzaakt wordt door verslechterde perifere/intrinsieke eigenschappen
van de spieren/circulatie (Kilmer, 2002; Miller, 2002). Tot op heden is echter
nog niet eenduidig vastgesteld, dat naast degeneratie van spiervezels, de
afname van aerobe spiercapaciteit en een verslechterde doorbloeding ook
daadwerkelijk bijdragen aan de verslechterde inspanningscapaciteit. Daarom is
een belangrijk doel van dit onderzoek om meer inzicht te krijgen in de perifere
spiereigenschappen die mogelijk van invloed zijn op de verminderde
inspanningscapaciteit van patiënten met PPS in vergelijking met "gezonde
proefpersonen.

Daarnaast ontbreken heldere richtlijnen met betrekking tot het bepalen van de
juiste trainingsintensiteit voor aerobe training bij patiënten met PPS. Dit is
van groot belang omdat hiermee zaken als onder- en overbelasting voorkomen
kunnen worden. Om betere richtlijnen te kunnen bieden is het noodzakelijk
inzicht te krijgen in de aerobe inspanningscapaciteit van deze patiënten. Omdat
het echter niet mogelijk is dit op conventionele wijze te bepalen (door middel
van een maximaaltest) in verband met het gevaar van overbelasting, zal in dit
onderzoek getracht worden een alternatieve methode te ontwikkelen ter bepaling
van de aerobe inspanningscapaciteit bij patiënten met PPS.

Het doel is meer inzicht te krijgen in perifere spiereigenschappen die mogelijk
van invloed zijn op de verminderde inspanningscapaciteit van patiënten met PPS
in vergelijking met "gezonde proefpersonen". Bovendien zal er getracht worden
een alternatieve methode te ontwikkelen ter bepaling van de aerobe
inspanningscapaciteit bij patiënten met PPS.

Een cross sectionele studie zal worden uitgevoerd op de polikliniek Revalidatie
van het Academisch Medisch Centrum (AMC) in Amsterdam. De studie zal worden
uitgevoerd in samenwerking met de Faculteit der Bewegingswetenschappen (Vrije
Universiteit) te Amsterdam.

Er is geen direct voordeel voor de patient van deelname aan dit onderzoek.
Eventuele nadelen van deelname zijn de tijdsinvestering (4 bezoeken patiënten,
5 bezoeken controle proefpersonen, totaal 4 á 5 uur, het reizen naar Amsterdam,
het mogelijk krijgen van spierpijnklachten na de spierkrachtmetingen en het
mogelijk als vervelend ervaren van de elektrische stimulatie). Al deze
mogelijke klachten zijn van voorbijgaande en onschadelijke aard. Er zijn geen
risico*s verbonden aan deelname aan het onderzoek.