Positieve en negatieve gevolgen van militaire uitzending naar Afghanistan.

Angststoornissen, zoals posttraumatische stress stoornis (PTSS), kunnen
ontstaan als het gevolg van een leerproces, zoals bij klassieke conditionering.
Bij de laatstgenoemde vorm van leren wordt een neutrale stimulus gepaard met
een neutrale, ongeconditioneerde stimulus (US), die angst oproept. Zodra de
neutrale stimulus geassocieerd wordt met de US, roept de neutrale stimulus zelf
angst op als een geconditioneerde stimulus (CS), doordat verwachting van de US
opgeroepen wordt. Dit proces wordt verwachting-leren genoemd. Verwachtng van de
US, en als gevolg daarvan de opkomst van angst die geassocieerd is met de CS,
dooft uit wanneer de CS niet langer geassocieerd wordt met de US. Dit kan
bereikt worden door blootstelling aan enkel de CS, of blootstelling aan de US
alleen. Een recente ontwikkeling in angstonderzoek is dat extinctie van angst
het resultaat is van nieuw leren learning (Cs-geen US), in plaats van
eliminatie van de originele angst-associatie. Dit nieuwe leren wordt
inhibitieleren genoemd. Een ander proces in klassieke conditionering is
evaluatief leren. Hierbij verandert de valentie van de neutrale stimulus in een
CS-conguente richting. Individuele verschillen in verwachting-leren, zoals een
US-verwachting bias, een sterkere acquisitie (aanleren van associatie) en een
langzamere extinctie (uitdoving van associatie), als verschillen in
evaluatief-leren spelen mogelijk een belangrijke rol in de ontwikkeling en
instandhouding van PTSS.

Gebruik makende van een prospectief design onderzoeken we of individuele
verschillen in zowel verwachting- als evaluatief-leren die al voor het trauma
aanwezig zijn, en verschillen in inhibitie-leren na het trauma, de ontwikkeling
en het voortduren van PTSS symptomen voorspellen. Een US-verwachting bias, het
snel aanleren van een angst, het vertraagd afleren van een angst en een
sterkere evaluatieve conditionering zijn mogelijk pre-trauma
kwetsbaarheidsfactoren voor de ontwikkeling van PTSS.

Prospectief onderzoek met een voormeting, nameting en follow-up. In de
voormeting krijgen deelnemers een differentiele conditioneringstaak op de
computer, bestaande uit de volgende vier fases: de stimulus selectie fase,
habituatie fase, acquisitie fase (CS+ gepaard met US, CS- zonder US), en een
extinctie fase (CS zonder US). Hierop volgt een affectieve priming taak en
tenslotte een US-verwachting bias taak. Tijdens de nameting wordt een variant
van de extinctietaak conditioingstaak aangeboden (*geconditioneerde inhibtie
taak"), die bestaat uit een habituatie fase, acquisitie fase, ed overdracht van
inhibitie fase. Tijdens alle metingen vullen deelnamers vragenlijsten in.
Tijdens de tweede en derde meting vindt daarnaast ook een semi-gestructureerd
klinisch interview plaats.

De belasting bestaat uit 8 milde elektrische prikkels (500 ms, 0.2-4.0 mA) bij
de conditioneringstaak op de computer en tweemaal een harde toon (500 ms, 95
dB) tijdens de US-verwachting bias taak, die bij de voormeting wordt afgenomen.
Bij de geconditioneerde inhibitie taak die bij de nameting wordt afgenomen
bestaat de belasting uit 12 milde electrische stimuli (500 ms, 0.2-4.0 mA) en
45 korte harde tonen (40 msec, 108 dB). Het zou voor kunnen komen dat een
deelnemer een bovenmatige/extreme angstreactie vertoont op de elektrische
prikkel. De intensiteit van de prikkels is echter vantevoren via een 'work-up'
procedure op een individueel niveau ingesteld zodat de prikkel 'onaangenaam
aanvoelt, maar niet pijnlijk is'. De prikkels zijn niet gevaarlijk. Deze
procedure en het gebruik van elektrische prikkels wordt al jarenlang wereldwijd
toegepast, zonder aversieve reacties. De deelnemer kan de harde toon
beangstigend vinden. Er kan enig ongemak zijn door het beantwoorden van vragen
over psychiatrische klachten, persoonlijkheid en leren. De deelnemer kan ervoor
kiezen om vragen niet te beantwoorden. De deelnemer kan van streek raken door
het beschrijven van uitzendingsgerelateerde ingrijpende ervaringen. In het
geval van een onaangename emotionele reactie zijn de onderzoeker of assistent
beschikbaar om hulp te verlenen.