Natuurlijk beloop, effecten van enzymtherapie en gezondheids-economische aspecten bij patiënten gediagnosticeerd met Mucopolysaccharidose type I,II en VI.
Lange termijn follow-up van onbehandelde patiënten en patiënten die behandeld worden met commercieel beschikbaar Aldurazyme, Elaprase en Naglazyme.

De mucopolyssacharidosen (MPS) zijn een groep van erfelijke lysosomale
stapelingsziekten. De ziektebeelden worden veroorzaakt door deficienties in de
verschillende enzymen betrokken bij de afbraak van glucosaminoglycanen (GAG's).
Dit resulteert in ophoping van deels afgebroken GAG's in verschillende
orgaansystemen. Bij in MPS I and II worden dermatan and heparan sulfaat
gestapeld en bij MPS VI aleen dermatan sulfaat.
Bij de symptomen van de verschillende typen MPS zijn verschillende
orgaansystemen betrokken. Bij alle typen is sprake van een chronisch,
progressief ziektebeeld dat uiteindelijk leidt tot vroegtijdig overlijden.
Karakteristieke symptomen zijn grove gelaatskenmerken, skeletafwijkingen en
vergroting van lever en milt. Daarnaast kunnen gehoor, visus en gewrichten zijn
aangedaan en hebben sommige patienten cardiale en respiratoire problemen. Bij
de ernstige vormen van MPS I en II komt tevens mentale retardatie voor.
De mucopolysaccharidosen zijn zeldzame ziektebeelden met een geschatte
geboorteprevalentie van 1 in 22.000 voor alle typen MPS samen.

Tot voor kort bestond er geen effectieve behandeling voor MPS I, II en VI.
Recent is enzymtherapie goedgekeurd voor behandeling van patiënten met MPS I,
II en VI. Echter, tot nu toe zijn de gegevens die bekend zijn over het effect
van enzymtherapie beperkt. Het is noodzakelijk dat er onderzoek gedaan wordt
naar de effecten van enzymtherapie. Daarnaast is het noodzakelijk kennis over
het natuurlijk beloop van de ziektebeelden te vergroten om het werkelijke
effect van therapie te kunnen meten.

Hoewel de gestandaardiseerde follow-up van behandelde patiënten nog beperkt is,
lijkt het alsof de behandeling voor mucopolysaccharidose type I, II en VI het
meest effectief is als deze zo snel mogelijk na het stellen van de diagnose
start. Tevens is er voor patiënten met de ziekte van Hurler (MPS I)
beenmergtransplantatie een behandeloptie. Deze therapie is het meest effectief
als deze gegeven wordt voor het tweede levensjaar, maar het liefst direct na de
geboorte. Als de diagnose eerder gesteld wordt kunnen patiënten met de ziekte
van Hurler eerder aangemeld worden voor een beenmergtransplantatie en de
overige MPS patienten kunnen vroeger starten met enzym vervangingstherapie.
Een logische manier om de diagnostische delay te ondervangen is het toevoegen
van MPS I, II en VI aan de landelijke hielprikscreening.

Het doel van deze studie is meer inzicht te verkrijgen in de veiligheid en de
effectiviteit van enzymtherapie bij patienten met MPS I, II en VI in de
Nederlandse populatie. Ook dient het onderzoek ervoor om richtlijnen op te
stellen voor thuisbehandeling en om de gezondheids-economische aspecten in
kaart te brengen. Verder is het van belang de kennis omtrent het natuurlijk
beloop van deze aandoeningen te vergroten.
Tot slot onderzoeken we de mogelijkheid en wenselijkheid van het toevoegen van
screening op MPS I, II en VI aan de landelijke hielprikscreening.

Het is een therapeutische studie met een geregistreerd geneesmiddel. Hierbij
worden de patienten gedurende tenminste 3 jaar (met een maximum tot 2013)
gevolgd door middel van gericht lichamelijk/neurologisch onderzoek gecombineerd
met aanvullend onderzoek naar uithoudingsvermogen, longfunctie, grootte en
functie van het hart, grootte van lever en milt, bewegingsuitslagen van de
gewrichten, visus en gehoor, kwaliteit van leven en mentaal en sociaal
functioneren.
Voor het deelonderzoek naar neonatale screening zal in bloodspots van patiënten
met MPS I, II en VI, ouders van patiënten en anonieme bloodspots van het RIVM
enzymacitiviteit gemeten worden met twee methoden: fluorimetrisch en tandem
mass spectometrie. Voor het onderzoek naar de mentale ontwikkeling van
patienten met MPS VI worden broertjes en/of zusjes van patienten met dezelfde
meetinstrumenten als gebruikt bij de patienten.

De MPS I patiënten die deelnemen aan het therapeutische onderdeel van de studie zullen behandeld worden met Aldurazyme, MPS II patiënten met Elaprase en MPS VI patiënten met Naglazyme. Al deze middelen zijn geregistreerde (wees)geneesmiddelen voor behandeling van patiënten met MPS I, II en VI. Behandeling houdt in dat patiënten 1 maal per week een infuus toegediend krijgen met Aldurazyme, Elaprase of Naglazyme. De behandeling vindt plaats in het Erasmus MC/ Sophia Kinderziekenhuis.

Behoudens risico verbonden aan een huidbiopt bestaan er geen andere duidelijke
risico's aan deelname aan deze studie.
De patiënten dienen 1 x per week naar het ziekenhuis te komen voor de
behandeling. Alle extra onderzoeken zullen zoveel mogelijk op dezelfde dag als
de infusie gepland worden, om te voorkomen dat de patiënt extra dagen naar het
ziekenhuis dient te komen.
Voor het deelonderzoek naar neonatale screening zullen ouders van patienten met
MPS I, II en VI eenmalig 7 ml bloed afstaan ter analyse.
Voor het deelonderzoek naar mentale ontwikkeling zullen broertjes en zusjes
tegelijkertijd met de patienten worden opgeroepen, dit om de belasting en
tijdsinvestering zo minimaal mogelijk te houden.