Toepasbaarheid, werkingsmechanisme en potentiele bijwerkingen van slow release naltrexon bij patienten met een opiaatafhankelijkheid

Heroine afhankelijkheid is een belangrijk internationaal gezondheidsprobleem
met een significante prevalentie. In Nederland zijn er ongeveer 18000
problematische heroine gebruikers (NDM, 2010). Hiervan komen ongeveer 13000
(70%) regelmatig in contact met het behandelsysteem : 11000 zijn in
methadononderhoudsbehandeling (MMT), 800 krijgen heroine op medisch recept
(HAT) en 1200 krijgen een behandeling gericht op abstinentie. De gemiddelde
leeftijd is 44 jaar, slechts 6% is jonger dan 30 jaar en 5% zijn nieuwe
verwijzingen zonder voorgeschiedenis van behandeling. De grote meerderheid zijn
chronische polydruggebruikende patienten met een lange behandelgeschiedenis.
Uit anekdotische informatie blijkt dat sommige van de nieuw verwezen patienten,
veel van de patienten met een behandeling gericht op abstinentie en sommige
patienten met MMT en HAT hopen op een leven zonder opiaten, dus zonder illegale
heroine of methadon of heroine op medisch recept. Behandelingen zonder
voorgeschreven opiaten, inclusief farmacologisch ondersteunende interventies
als naltrexon tabletten, zijn niet erg succesvol geweest, vooral door slechte
therapietrouw. De recente introductie van slow release naltrexon behandeling
(XRNT), bestaande uit maandelijkse injecties, kan nieuwe mogelijkheden
scheppen. Injecteerbare slow release naltrexon is een innovatieve nieuwe
toedieningsmethode die de belonende effecten van heroine blokkeert, en mogelijk
ook van alcohol en andere stimulerende middelen, voor tenminste een maand na
injectie. Slow release naltrexon (Vivitrol®, Alkermes Inc, Cambridge, MA, USA)
is geregistreerd door de FDA in de VS voor de behandeling van
opiaatafhankelijkheid in de algemene bevolking in oktober 2010.

De doelstellingen van zijn: (1) onderzoeken van de toepasbaarheid van slow
release naltrexon behandeling in Nederland, waarbij wordt gekeken naar deelname
aan de behandeling en volhouden van de behandeling; en 2) bestuderen van het
werkingsmechanisme van slow release naltrexon met pharmacoMRI en SPECT, en (3)
bestuderen van potentiele negatieve effecten van slow release naltrexon op
natuurlijke beloningsgevoeligheid.

Quasi-experimenteel design: metingen voor en tijdens XRNT behandeling met fMRI
van de hersenen en SPECT.

Drie slow release naltrexon (XRNT) injecties zullen toegediend worden met intervallen van 1 maand.

Patienten zullen voor dit onderzoek het AMC acht keer bezoeken: voor de eerste
XRNT injectie zal de geschiktheid van de deelnemers voor XRNT gebruik worden
bepaald door anamnese (voorgeschiedenis), laboratoriumonderzoek en onderzoek
met naloxon om gebruik van opiaten vast te stellen. Deelnemers krijgen drie
XRNT injecties met intervallen van een maand. Er zal twee keer een MRI en SPECT
scan worden gemaakt. Verder zullen de deelnemers een aantal vragenlijsten
invullen en zal de injectieplaats steeds een week na injectie gecontroleerd
worden.
De gezonde proefpersonen zullen eenmaal een MRI en SPECT scan ondergaan na
afname van een aantal vragenlijsten.
De verwachte risico's van deelname aan dit onderzoek zijn beperkt tot mogelijke
bijwerkingen van slow release naltrexon, welke relatief weinig voorkomen. Het
project zal aanzienlijke informatie opleveren ten aanzien van de effectiviteit
van depot naltrexon en zal bijdragen aan het vinden van de beste manier om
opiaat afhankelijkheid te behandelen. Voor de proefpersonen kan deelname aan
deze studie een bijdrage leveren aan de behandeling van de
opiaatafhankelijkheid.