Proefbehandeling van een patiënt met stiff skin syndrome met Losartan.

Stiff skin syndrom (SSS) is een zeer zeldzame aandoening. Er zijn aanwijzingen
dat het geregistreerde bloeddrukverlagende middel Losartan (Cozaar) een
therapeutisch effect zou kunnen hebben. In het Leids Universitair Medisch
Centrum is slechts één patiënt bekend met deze aandoening. Zij is daardoor
ernstig beperkt. Fysiotherapie en behandeling met ultraviolet licht hebben
slechts een zeer beperkt positief effect gehad. Losartan is een veelvuldig
voorgeschreven middel met weinig bijwerkingen en zou zonder grote bezwaren
kunnen worden gebruikt door patiënte met als doel verlichting te geven van haar
klachten. Recent werd in enkele families vastgesteld dat specifieke mutaties
in het fibrilline-1 gen SSS kunnen veroorzaken. Fibrilline heeft effect op de
TGFβ signaling pathway. Losartan is een TGFβ anatagonist en zou de toegenomen
TGFβ activatie die mogelijk optreedt bij SSS kunnen remmen. Om inzicht te
verkrijgen in de pathogenese en het effect van Losartan hierop worden
huidbiopten afgenomen voorafgaand en na 3 maanden van de behandeling.
Voorafgaand aan de behandeling worden de bewegingsuitslagen van de gewrichten
goniometrisch gemeten en wordt de hardheid van de huid door middel van een echo
bepaald. Dit wordt herhaald na 3 maanden behandeling.

1. Nagaan of Losartan een positief effect heeft op bewegingsexcursies van de
gewrichten en hardheid van de huid en onderhuidsbindweefsel bij patënt met SSS.
2. Inzicht verkrijgen in de pathogenese van deze aandoening.
3. Inzicht verkrijgen in het werkingsmechanisme van Losartan bij deze
aandoening.

Het betreft observationeel onderzoek waarbij het therapeutisch effect van een
geregistreerd geneesmiddel (Losartan) wordt getest bij een patiënt met SSS. Het
effect wordt gemeten door goniometrische metingen van de bewegingsexcursies van
de gewrichten. De hardheid van de huid wordt gemeten door middel van
echoscopisch onderzoek. Daarnaast wordt histopathologisch onderzoek gedaan van
de huid en functionele analyse van de TGFβ signaling in fibroblasten.

Patiënt krijgt gedurende 3 maanden de hoogste getoelereerde dosis tot maximaal 100 mg Losartan per dag voorgeschreven.

Patiënt wordt gevraagd om voor aanvang van de behandeling onderworpen te worden
aan een lichamelijk onderzoek, bloeddrukmeting, 2 huidbiopten, goniometrische
meting van de bewegingsexcursies van de gewrichten en een echo van de huid op
verschillende plaatsen. Daarna wordt Losartan voorgeschreven (aanvangsdosis 50
mg per dag). Na 2 weken behandeling worden bloeddruk gecontroleerd en
bloedparameters bepaald (electrolyten, lever- en nierfunctie). Indien Losartan
wordt getolereerd wordt de dosis opgehoogd naar 100 mg per dag met een controle
na 2 weken (bloeddruk en bloedparameters). Na 3 maanden therapie wordt opnieuw
lichamelijk onderzoek, bloeddrukmeting, 2 huidbiopten, goniometrische meting
van de bewegingsexcursies van de gewrichten en een echo van de huid verricht.
Het risico van de behandeling bestaat uit mogelijke bijwerkingen van Losartan.
De kans op deze bijwerkingen is erg klein, de dosis wordt aangepast op geleide
van de bijwerkingen.