Functionele behandeling versus gips voor de behandeling van eenvoudige elleboogluxaties: een gerandomiseerde studie

Na de schouder is de elleboog het gewricht dat het meest frequent luxeert bij
volwassenen. De incidentie per jaar van elleboogluxaties in kinderen en
volwassenen is 6.1 per 100.000. Men onderscheidt eenvoudige en complexe
luxaties. Luxaties van het ellebooggewricht gepaard gaande met fracturen van
het olecranon, de processus coronoideus en/of de radiuskop zijn complexe
luxaties. De eenvoudige luxatie gaat niet gepaard met een fractuur.

Er zijn verschillende behandelmethoden mogelijk die toegepast kunnen worden na
repositie van het ellebooggewricht, o.a. gipsbehandeling, hechten van de
gescheurde collaterale ligamenten, functionele behandeling, of een combinatie
van deze opties. Er is slechts een gerandomizeerde studie gevonden waarbij
functionele behandeling werd vergeleken met gipsbehandeling. Extensie en flexie
van de elleboog was niet verschillend tussen beide groepen na 1 jaar.
Desalniettemin hadden patiënten die conservatief behandeld waren na drie
maanden een betere extensie. Na het poolen van data van twee observationele
studies waarbij functionele behandeling met gipsbehandeling vergeleken waren,
bleek dat na functionele behandeling een statistisch significant betere
uitkomst bereikt was voor wat betreft pijn en range of motion.
Alhoewel functionele behandeling veelbelovend lijkt is een gerandomiseerde
studie nodig om superioriteit van de behandeling te toetsen.

Primaire doel:
Het vergelijken van de Quick-DASH (Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand)
score (dit is een maat voor functionele uitkomst en pijn) na behandeling van
van volwassen patiënten (>18 jaar) met een eenvoudige elleboogluxatie middels
een drukverband (bijv. Tubigrip®) versus gipsverband behandeling.

Secundaire doelen:
1. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
mate van sports-/musiekbeoefening (Quick-DASH optional module) bij volwassen
patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie
2. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
Mayo Elbow Performance Index (MEPI) bij volwassen patiënten met een eenvoudige
elleboogluxatie
3. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
Oxford score bij volwassen patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie
4. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
mate van pijn (Visual Analog Scale, VAS) bij volwassen patiënten met een
eenvoudige elleboogluxatie
5. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
range of motion (extensie, flexion, pro- en supinatie) van het ellebooggewricht
bij volwassen patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie
6. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op het
aantal secundaire interventiesen complicaties (redislocaties, instabiliteit en
heterotope ossificaties) bij volwassen patiënten met een eenvoudige
elleboogluxatie
7. Vergelijken van het effect van een drukverband versus gipsbehandeling op de
gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven (Short Form-36 (SF-36) en
EuroQol-5D (EQ-5D)) bij volwassen patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie
8. Vergelijken van de kosten en kosten-effectiviteit van een drukverband versus
gips bij patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie
9. Onderzoeken van de betrouwbaarheid en validiteit van de Nederlandse versie
van de Oxford Ellleboog Score door deze scores te vergelijken met die van de
Quick-DASH en SF-36 bij volwassen patiënten met een eenvoudige elleboogluxatie.

Multi-center gerandomiseerde klinische studie.

Functionele behandeling: De aangedane arm wordt met een drukverband behandeld gedurende drie weken. In de functionele groep zijn actieve bewegingen toegestaan. Op de tweede dag na de repositie wordt gewoonlijk de functionele groep patiënten geïnstrueerd door de fysiotherapeut. Aanvankelijk wordt met twee oefeningen gestart, dit wordt uitgebreid op geleide van pijn. Gipsbehandeling: De aangedane arm wordt met een gipsverband behandeld gedurende drie weken. Na drie weken wordt het gips verwijderden worden bewegingsoefeningen gestart (flexie, extensie, pro- en supinatie) onder supervisie van een fysiotherapeut. Fysiotherapiesessies worden regelmatig gehouden, bij voorkeur 2 keer per week gedurende 12 weken.

Beide interventies zijn standaard behandelingen.

De poliklinische follow-up op t=1, 3 en 6 weken, en 3, 6 en 12 maanden behoren
tot de standard of care, zo ook de röntgenfoto's voor de diagnostiek, na
repositie en na een week en een jaar.

Enige additionele belasting is het invullen van een aantal vragenlijsten,
waaraan geen risico verbonden is.