Het effect van de cobalamine toedieningsvorm op de farmacokinetiek van cobalamine bij ouderen. ;Voor leken:
Het effect van de vitamine B12 toedieningsvorm op het verloop van de hoeveelheid vitamine B12 in het bloed

Cobalamine (vitamine B12) deficientie komt in ongeveer 10-15% van de populatie
ouder dan 65 jaar voor. Bij zieke of ondervoede ouderen is de prevalentie zelfs
30-40%. Cobalamine fungeert als cofactor voor verschillende essentiele
biochemische reacties. Cobalamine deficienties kunnen leiden tot anemie en
irreversibele neurologische schade. Deze deficientie wordt meestal veroorzaakt
door een verminderde absorptie van aan voedsel gebonden cobalamine of
onvoldoende inname van cobalamine bevattende voedingsmiddelen.
De standaard behandeling voor cobalamine deficientie is het suppletie van
cobalamine door middel van intramusculaire injecties. Deze injecties hebben
echter verschillende nadelen. Ze zijn vaak pijnlijk, kunnen leiden tot injectie
gerelateerde bijwerkingen en moeten meestal door een arts of verpleegkundige
worden toegediend. Dit laatste maakt deze behandeling vrij kostbaar. Een
patientvriendelijkere en kosteneffectievere behandeling zou daarom niet alleen
de patienten maar ook de gezondheidszorg in het algemeen ten goede komen.
Opname van aan voedsel gebonden cobalamine is een actief proces. Kristallijne
cobalamine uit capsules daarentegen blijkt door middel van passieve diffusie te
worden opgenomen. Ongeveer 1% van een orale dosis kristallijne cobalamine wordt
opgenomen en dit blijkt al voldoende om cobalamine serum spiegels te
normaliseren.
Orale bahandeling zou daarom een alternatief voor intramusculaire behandeling
kunnen zijn. Orale behandeling is echter niet bij alle patienten mogelijk. Bij
patienten met slikklachten, braken of ernstige diarree is orale niet zinvol.
Dysfagie is een veel voorkomende aandoening bij ouderen en ontstaat door
pathologische veranderingen als gevolg van de veroudering en cerebrovasculaire
ziekten die het slikmechanisme beinvloeden. Voor deze patienten lijkt
intranasale toediening van cobalamine een goed alternatief voor zowel
intramusculaire injecties als orale toediening.
Absorptie van intranasaal toegediende cobalamine is aangetoond in twee
gepubliceerde studies. In deze studies is de intranasale toediening echter niet
vergeleken met de standaard intramusculaire toediening. Inzicht in de
farmacokinetiek van intranasaal toegediende cobalamine in vergelijking tot
intramusculair toegediende cobalamine is echter noodzakelijk om een optimaal
doseerregime op te kunnen stellen.
Daarnaast werd in deze studies de absorptie van cobalamine in gezonde oudere
vrijwilligers en patienten met dunne darm resecties of de ziekte van Crohn
onderzocht. Cobalamine deficientie komt echter vaker voor in de zieke/oudere
populatie. Om een doserregime voor deze populatie op te kunnen stellen moet
inzicht in de farmacokinetiek in deze populatie van intranasaal en
intramusculair toegediende cobalamine worden verkregen. Aangezien er geen
farmacokinetische data van intramusculaire toegediende cobalamine in de
literatuur beschikbaar zijn, moet de farmacokinetiek van beide toedienroutes
worden onderzocht.
In deze studie onderzoeken wij het effect van de cobalamine toedienroute;
intramusculaire injectie en intranasaal op de volgende farmacokinetische
parameters AUC48 uur, Cmax, Tmax en T1/2 bij oudere patienten.

Vaststellen van de farmacokinetiek van intramusculair en intranasaal
toegediende cobalamine.

Een gerandomiseerd, open, vergelijkend, interventie onderzoek.

Randomisatie, eerste cobalamine toediening door middel van de standaard intramusculaire injectie of door middel van intranasale spray.

Bij elke proefpersoon worden in totaal 10 bloedmonsters afgenomen. De
cobalamine spiegels in deze bloedmonsters worden gebruikt om de AUC 48 uur te
berekenen. Om het aantal prikmomenten te verminderen krijgen de proefpersonen
op dag 1 een veneuze catheter ("venflon").
Bij alle patienten zal toediening tot een stijging van de cobalamine spiegel
leiden. Het zou kunnen dat deze stijging kleiner is in de intranasale groep dan
in de intramusculaire groep, waardoor het bij de intranasale groep iets langer
zou kunnen duren totdat normalisatie van de cobalamine spiegels is bereikt.
Na afloop van de studie, worden alle patienten verder behandeld conform de
standaardbehandeling voor cobalamine deficientie.