Oorzaken en uitkomsten van delirium in patiënten 65 jaar en ouder in relatie tot biochemische parameters

Delirium is een complex neuropsychatrisch syndroom met een acuut begin en
fluctuerend beloop. Prevalentie varieert van 10-60% bij opgenomen patienten.
Oudere patienten met een delirium hebben een verhoogd risico op complicaties,
verlengde opnameduur en overlijden. Behandeling bestaat met name uit
behandeling van de onderliggende oorzaak (frequent een urineweginfectie of
luchtweginfectie). De symptomatische behandeling van de neuropsychiatrische
symptomen bestaat uit antipsychotica en benzodiazepines. Meerdere studies
hebben de aanwezigheid van verstoorde cholinerge, dopaminerge en serotonerge
banen gesuggereerd. Met name een verstoord metabolisme van het aminozuur
tryptophan is gevonden, evenals een verhoging van de dopaminemetaboliet
homovanillic acid (HVA). Er bestaat bewijs dat ook een cytokinerespons aanwezig
is van o.a. IL-6. Ook CRP is verhoogd. Tevens is in een pilot studie gevonden
dat de oxidatieve stress marker neopterine verhoogd is vlak voor en tijdens een
delirium.

Ondanks een toegenomen besef van het belang van vroege herkenning en
behandeling van delirium bestaan er weinig gegevens over de resultaten van
volledig herstel. Mortaliteit is hoog en veel patienten keren niet terug naar
hun premorbide niveau van functioneren.

Onze hypothese is dat de waarden van plasma aminozuren, neopterine, HVA en
inflammatoire parameters van prognostische betekenis zouden kunnen zijn voor de
diagnose, behandeling en uitkomst van delirium.

Het onderzoeken van de relatie tussen enerzijds abnormale concentraties van
neopterine, HVA en inflammatoire parameters en anderzijds de ernst, duur en
uitkomst van delirium. Het vinden van een biochemisch profiel dat het ontstaan
van een delirium tijdens opname kan voorspellen.

Een open gecontroleerde studie bij patienten bij wie de diagnose delirium is
gesteld bij of gedurende hun opname op de hierboven genoemde afdeling. De
diagnose zal worden gesteld middels de DSM-IV criteria, het deilrium zal worden
vervolgd middels de DOS-schaal, de ernst van het delirium zal worden
vastgesteld met behulp van de DSR-R-98 schaal. De onderliggende diagnose (wel
of geen infectie) zal worden genoteerd. Elke patient ondergaat een MMSE en
bloedafname voor laboratoriumtests.

Twee extra venapuncties; venapuncties ten behoeve van het onderzoek zullen
zoveel mogelijk gecombineerd worden met reguliere bloedafnames.