Interferentie van een afleider na unilaterale schade aan het frontal, parietale of occipitale systeem

In deze studie worden de effecten van unilaterale hersenschade aan frontale,
parietale en occipitale gebieden in de hersenen op efficiënt zoekgedrag
onderzocht. Er zijn continu verschillende elementen in het visuele veld waar
een oogbeweging naar gemaakt kan worden. Cruciaal voor efficiënt zoekgedrag is
de correcte selectie van het relevante element (doelobject) in de aanwezigheid
van irrelevante elementen (afleiders). Eerdere studies hebben laten zien dat
afleiders interfereren met de verwerking van het doelobject, omdat de reactie
van een oogbeweging naar een doelobject langzamer en minder accuraat is in het
bijzijn van een afleider. In een klein gedeelte van de gevallen worden de ogen
zelfs zo afgeleid door de afleider dat er een oogbeweging gemaakt wordt naar de
afleider toe in plaats van naar het doel. In gedragsstudies is er bewijs
gevonden dat patiënten met schade aan frontale, parietale en occipitale
gebieden in de hersenen abnormale interferentie van een afleider laten zien.
Echter, de rol van deze gebieden bij de selectie van een doelobject en de
interferentie van een afleider is grotendeels onbekend.

Het doel van dit onderzoek is tweeledig. Als eerste willen we systematisch de
invloed van afleiders op de verwerking van een doelobject onderzoeken in
patiënten met laesies in frontale, parietale en occipitale gebieden. Dit zal
onderzocht worden door middel van het meten van oogbewegingen. Daarnaast willen
we onderzoeken of prisma adaptatie de competitie tussen doelobject en afleider
verandert in deze patiëntenpopulatie. Uit onderzoek is gebleken dat prisma
adaptatie een positieve invloed kan hebben bij patiënten met neglect (parietale
schade), namelijk het minder negeren van een deel van de ruimte om hen heen.
Het na-effect van de prisma-adaptatie zal eerst worden getest door middel van
een korte neuropsychologische screening, welke zal worden vergeleken met de
prestattie voorafgaand aan de prisma-adaptatie. In dit onderzoek willen we
kijken of deze positieve invloed ook terug te vinden is in het maken van
oogbewegingen, omdat we hiermee meer te weten kunnen komen over de
onderliggende mechanismen van de prisma adaptatie. Tot op heden is over de
mechanismen weinig bekend.

In deze groepsstudie (n = 81) worden volwassen patiënten met laesies in
frontale, parietale of occipitale gebieden uitgenodigd om mee te doen aan een
gedragsstudie om de breinmechanismen betrokken voor de competitie tussen
visuele elementen te onderzoeken. Ons doel is om een gelijk aantal patiënten te
includeren in de drie verschillende groepen. Een controlegroep (n=27),
gematched in leeftijd zal getest worden met gebruik van dezelfde experimentele
opstelling.

In deze niet-therapeutische studie zijn de risico's verwaarloosbaar en de
belasting minimaal. De experimenten zijn niet invasief en er zijn geen
gezondheidsrisico's.