Het bepalen van de neuromusculaire enkelcontrole in individuen met recente acute laterale enkelband ruptuur, individuen met chronische enkelinstabiliteit en gezonde individuen: 'één-been-stand op een wobble board' test

Laterale enkelverzwikkingen zijn met 25% van alle sportgerelateerde blessures
de meest voorkomende blessures bij sporters. Daarbij ontwikkelt 10-20% van deze
groep chronische enkelinstabiliteit met klachten in het dagelijks leven. Er
wordt verondersteld dat een verminderde neuromusculaire controle van de enkel
na een acuut inversie trauma een belangrijke oorzaak is voor het krijgen van
een recidief enkelverzwikking. Tot op heden is er geen goede maat voor
neuromusculaire enkelcontrole. Doorgaans werden de excursies van het
krachtenaangrijpingspunt (gemeten met behulp van een krachtenplatform) tijdens
het staan op één been als maat hiervoor gebruikt. Gezien het positieve effect
van dynamische balansbordtraining in het verminderen van het risico op recidief
enkelverzwikkingen, zou een één-been stand op een wobble bord test een grotere
gevoeligheid kunnen hebben in het meten van de neuromusculaire enkelcontrole.
Afgaande op eerder verricht onderzoek en de inmiddels uitgebreide toepassing
van een Wobble Board in de revalidatie van enkelblessures, zouden metingen die
het Wobble Board combineren met een krachtenplatform zeer relevante informatie
op kunnen leveren met betrekking tot de neuromusculaire controle van de enkel.
Hiermee zou deze nieuwe Wobble Board test in de toekomst van klinisch nut
kunnen zijn bij het ontwikkelen van een classificatie schema voor laterale
enkelverzwikkingen en daarmee bijdrage aan een verbeterede behandelingskeuze.

1) het bepalen van mogelijke verstorende factoren bij het meten van de
neuromusculaire enkelcontrole bij een 'één-been stand wobble bord' test
2) het vergelijken van de neuromusculaire enkel controle bij de 'één-been stand
wobble bord' test tussen individuen met recente acuut laterale enkelligament
ruptuur en gezonde controles
3) het bepalen van de diagnostische waarde van de ''één-been stand wobble bord'
test in het discrimineren tussen individuen met chronische enkelinstabiliteit
en gezonde controles.

1) cross-sectionele observatie van 100 gezonde individuen zonder enkelproblemen.
2) case-control vergelijking tussen 40 individuen met acuut lateraal
enkelligament ruptuur (graad II/III) en 40 gezonde controles, geselecteerd uit
de 100 gezonde individuen, waarbij op groepsniveau de groepen gematched zijn
voor leeftijd, geslacht en eventuele andere belangrijke variabelen bepaald met
de analyses van design 1.
3) case-control vergelijking tussen 20 individuen met chronische
enkelinstabiliteit en 20 gezonde controles, waarbij op groepsniveau de groepen
gematched zijn voor leeftijd, geslacht en eventuele andere belangrijke
variabelen bepaald met de analyses van design 1.

De deelnemer met enkelproblemen wordt gevraagd eenmalig gedurende 45-60 minuten
aanwezig te zijn in het Bewegingslab van het Spaarne Ziekenhuis. De deelnemer
zonder enkelproblemen zal worden gemeten op het bedrijf van hun dagelijkse
werk. In totaal worden 24 één-been-stand testen van 10 seconde uitgevoerd (ogen
open, ogen dicht, ogen open op wobble bord). Daarnaast worden nog 6 trials van
een één-been hop test uitgevoerd. Verder wordt er een twee-been-stand en
looppatroon op een digitale footscan gemeten. Naast de functionele testen wordt
een orthopedisch lichamelijk onderzoek van de enkel uitgevoerd en dienen er 2
korte vragenlijsten (Cumberland Ankle Instability Tool, Chronic Ankle
Instability Scale) ingevuld te worden om de subjectieve functionele
enkelinstabiliteit in te kunnen schatten, en 1 vragenlijst over gedetailleerde
voorgeschiedenis van blessures en training. Het gebruik van de één-been stand
op de wobble bord is weid geaccepteerd en wordt uitgevoerd zonder supervisie in
de revalidatieprogramma's van acute- en chronische enkelinstabiliteit. Volgens
de onderzoekers zijn er geen extra risico's verbonden aan deelname in het
huidige onderzoek.