Genetische polymorfismes betrokken bij vreesconditionering

Terwijl iedereen in zijn leven stressvolle gebeurtenissen meemaakt, varieert
de individuele veerkracht enorm. Sommige mensen ontwikkelen angst wat uit kan
lopen tot een angststoornis. Andere personen daartegen hebben veerkracht tegen
het ontwikkelen van dergelijk problematiek.
Individuele verschillen in iemands genetisch profiel werden als een van de
mogelijke factoren voorgesteld die bepalen, wie wel en wie geen
psychopathologische problemen ontwikkelt. Verschillende
neurotransmittersystemen, met name het serotinerge, dopaminerge, cannabioide en
corticotropinerge systeem lijken hier een rol te spelen. Een manier om iemands
gevoeligheid voor de ontwikkeling van angst(stoornissen) te onderzoeken is,
iemands schrikreactie op een beangstigende stimulus (FPS) te meten in een
vreesconditioneringtaak. Een verband tussen de beschreven genetische
polymorfismes, de FPS en angst te onderzoeken zou de kennis over individuele
verschillen in kwetsbaarheid ten opzichte van angst kunnen vergroten.

Primair beoogt deze studie de rol van serotinerge en dopaminerge polymorfismes
in vreesconditionering en extinctie te bestuderen. Verder wordt de rol van
cannabinoide en corticotropinerge polymorfismes in vreesconditionering en
extinctie onderzocht. Daarboven wordt de rol van deze polymorfismes in relatie
tot verschillende persoonlijkheidskenmerken en angst bestudeerd.

Een quasi-experimentele onderzoeksdesign wordt deze studie gebruikt in om de
primaire en secundaire hypothese te beantwoorden.
Alle participanten nemen deel aan precies hetzelfde experiment. Elk deelnemer
bezoekt het laboratorium een keer. Participanten worden na afloop van het
experiment in verschillende groepen ingedeeld op basis van hun genetisch
profiel. Vreesconditionering en extinctie maten worden hierbij als afhankelijke
variabelen gebruikt.

Follow-up studie (addendum 28-04-11):
De follow-up bestaat uit een bezoek aan het laboratorium van ongeveer 60
minuten. Alleen proefpersonen die hebben aangegeven
benaderd te willen worden voor vervolgonderzoek, en hiertoe na
informatieverstrekking en bedenktijd bereid zijn, nemen deel aan de follow-up.
Vreesconditionering en extinctie maten gelden wederom als afhankelijke
variabelen.

Replicatiestudie (addendum 08-11-12):
Voor de replicatiestudie blijft de onderzoeksopzet grotendeels gelijk aan de
oorspronkelijke opzet, echter wordt er op de tweede meetdag een extra meting
gedaan om de lange termijn effecten van de gemeten polymorfismes op de
extinctie van angst te meten, en wordt een extra paradigma om de inhibitie van
de schrikreflex door een laag intense prepuls te onderzoeken.

Deelname aan deze studie vergt ongeveer 150 minuten tijd van de participanten.
Er zijn geen gezondheidsrisico*s aanwezig bij deelname aan deze studie.
Deelname aan deze studie bevat het invullen van vragenlijsten, participatie in
vreesconditionering en extinctie taken, en het ter beschikking stellen van DNA
monsters uit wangslijmvlies. Er zal geen gebruik worden gemaakt van medicijnen,
medisch invasieve technieken of medische interventies. Lichte gevoelens van
onbehagen zouden kunnen worden opgeroepen door deelname aan de experimentele
sessie doordat hierin elektrische prikkels worden toegediend.

Follow-up studie (addendum 28-04-11):
Tijdens de follow-up zal niet opnieuw DNA materiaal worden afgenomen. Het
invullen van vragenlijsten is onnodig, gezien de data afgenomen tijdens de
eerste testsessie deze informatie al verschaft. Deelname aan de follow-up neemt
ongeveer 60 minuten in beslag. De belasting en risico voor de participant zijn
verder hetzelfde als hierboven beschreven.

Replicatiestudie: Hiervoor geldt bij benadering dezelfde belasting als voor het
oorspronkelijke protocol, en deze studie wijkt niet af wat betreft risico.