psychische gevolgen van pre-eclampsie

Vroege pre-eclampsie (ontstaan voor 34 weken zwangerschapsduur) is een ernstige
complicatie van de zwangerschap . In de literatuur wordt dit gedefinieerd als
hypertensie die niet van tevoren bestond en eiwit in de urine in de tweede
helft van de zwangerschap, maar voor de 34 weken. De ziekteprocessen bij deze
aandoening zijn onder andere slecht functionerende bloedvaten,
stollingsproblemen en verhoogde doorlaatbaarheid van stoffen door de kleinste
capillairen. Dit kan verklaard worden door een algemene ontstekingsreactie van
het lichaam van de vrouw aangezet door de zwangerschap veroorzaakt door slecht
functionerend endotheel (de binnenste bekleding van de bloedvaten) . Dit slecht
functionerende endotheel wordt ook gezien bij patiënten met hart- en
vaatziekten. Diverse studies van de laatste jaren hebben aangetoond dat vrouwen
die een pre-eclampsie hebben gehad meer kans hebben op het ontwikkelen van
hypertensie en hart- en vaatziekten op latere leeftijd. Pre-eclampsie is nog
altijd een grote oorzaak van moeder en kind ziekte en sterfte rond de geboorte
en ontstaat bij 1-7% van de zwangerschappen.

Terwijl lichamelijke klachten en aandoeningen over het algemeen na 3 maanden
postpartum verdwijnen is de impact op de psyche veel groter nog voor de vrouw
en haar partner. De stress van de (acute) (kunst) verlossing, de ziekte zelf en
de zorgen om het (veelal) te vroeg geboren kind kunnen leiden tot psychische
problemen, chronische lichamelijke klachten met een psychische oorzaak,
disfunctionele coping en psychische aandoeningen als PTSD, depressie
angsstoornissen en lichamelijke klachten, zoals, moeheid, geheugen problemen. .
Dit heeft een negatieve invloed op het dagelijkse functioneren van de vrouw
m.b.t. partner, werk en sociale relaties.

Uiteindelijk willen wij een multidisciplinair verpleegkundig spreekuur opzetten
voor vrouwen die een pre-eclampsie doorgemaakt hebben. Hierbij wordt primaire
preventie op hart- en vaatziekten en psychische begeleiding toegepast inde vorm
van: primaire/secundaire preventie PTSD, depressie en angsstoornissen.
Advies/informatie, psychosociale begeleiding, signalering en verwijzing,
life-style adviezen, begeleiding van de medicatie therapie zijn ondedelen van
dit zogenaamde nazorg traject voor vrouwen die een pre-eclampsie hebben
ondergaan.

primaire onderzoeksdoelen:

1. het onderzoeken van de incidentie en prevalentie van PTSD en depressie bij
vrouwen na de bevallingdie een pre-eclampsie hebben ondergaan.
2. het identificeren van risco factoren gedurende de zwangerschap durante partu
en postpartum die voorspellend kunnen zijn voor PTSD en depressie bij vrouwen
die pre-eclampsie hebben ondergaan.
Het opzetten van een prognostisch model dat mogelijk bruikbaar zal zijn in de
klinische praktijk om het onstaan van PTSD en/of postpartum depressie te
onderkennen in een vroeg stadium, waarbij primaire preventie toegepast kan
worden.

Onderzoekshypothese:
er is een relatie tussen het doorgemaakt hebben van een preeclampsie en het
ontstaan van psychische klachten na de bevalling.

het gaat hier om een observationele prospectieve cohort studie.

De belasting voor de vrouwen is beperkt tot 4 maal een
contactmoment/vragenlijst invulmoment/interview voor het onderzoek.
De duur van het eerste contactmoment is ongeveer 1 uur (na diagnose PE, opname
in het ziekenhuis); de duur van het contact moment 1 week postpartum bedraagt
ook 1 uur; het derde onderzoeksmoment 6 maanden postpartum duurt 45 minuten
(invullen vragenlijsten thuis) en het vierde onderzoeksmoment 12 maanden
postpartum neemt een uur in beslag (invullen vragen lijsten toegstuurd per post
thuis).