Onderzoek naar de mogelijke invloed van het gebruik van bloeddrukverlagende middelen op de plasma vrije metanefrines concentraties.

De diagnose feochromocytoom is voornamelijk gebaseerd op klinisch chemische
resultaten. Het kenmerk van deze tumor is namelijk een verhoogde catecholamine
(adrenaline, noradrenaline en dopamine) productie in de tumor. Om deze
verhoogde productie aan te tonen worden routinematig vrije catecholamines en/of
hun metabolieten bepaald in urine en/of plasma. De meest sensitieve en
specifieke methode is de analyse van de 3-O-gemetaboliseerde catecholamines
(metanefrine, normetanefrine en 3-methoxytyramine). De bepaling van plasma
vrije metanefrines is daarom de huidige gouden standaard voor de diagnose van
feochromocytoom. Deze methode is voor zover bekend niet onderhevig aan
analytische interferentie. Er zou echter wel sprake kunnen zijn van
fysiologische interferentie. Deze laatste kan worden veroorzaakt door het
gebruik van bloeddrukverlagende middelen. Met dergelijke medicijnen wordt
immers ingegrepen op de biochemie van catecholamines. Het is echter onbekend of
het gebruik van deze middelen vals-positieve resultaten kan opleveren wanneer
deze methode wordt gebruikt.

Het doel van de huidige studie is om vast te stellen of het noodzakelijk is
rekening te houden met de medicatie van de patiënt voorafgaand aan
monsterafname voor de diagnose feochromocytoom. Hiervoor wordt de invloed van
een het gebruik van bloeddrukverlagende middelen op plasma vrije metanefrine
concentraties bepaald. Elke patient is hierbij zijn eigen controle.

Primaire vraagstelling
Veroorzaakt het gebruik van bèta-blokkers, ACE-remmers of diuretica een
verhoging van plasma vrije metanefrines leidend tot een vals-positieve
feochromocytoom diagnose en is het nodig om voor bloedafname de dergelijke
medicatie stop te zetten?

Secundaire vraagstelling
Zit er een verschil tussen het gebruik van een β-blokker, een ACE-remmer of een
diureticum als bloeddrukverlagend middel?

Vijftig volwassenen worden gevraagd deel te nemen aan de studie wanneer bij
binnenkomst in een huisartsenpraktijk een onbehandelde hoge bloeddruk, perifeer
oedeem, hartkloppingen of migraine wordt geconstateerd. Vervolgens wordt er 10
ml extra bloed afgenomen voor de bepaling van de nulwaarde van plasma
metanefrines en wordt een bèta-blokker, ACE-remmer of diureticum
voorgeschreven. Na 1-3 maanden komt de patiënt terug voor follow-up en wordt
opnieuw de bloeddruk gemeten en worden de plasma vrije metanefrines bepaald.
De eerste extra bloedafname van 10 ml wordt afgenomen in zittende positie, door
middel van een venapunctie en valt samen met de routinebloedafname. De tweede
afname van 10 ml is alleen voor de studie.
Er zijn geen risico*s verbonden aan deelname. Totale belasting wordt niet
verhoogd omdat bloedafname gedeeltelijk samenvalt met reguliere bloedafname.
Voor de kwantificering van metanefrines wordt isotope-dilution mass
spectrometry toegepast.

Er zal tweemaal een extra buisje bloed worden afgenomen op momenten van
huisartsbezoek voorafgaand aan de behandeling met een bloeddrukverlagend middel
en na 1-3 maanden gebruik van dit middel.
Er zijn minimale medische risico*s verbonden aan deelname aan het onderzoek.
Titel onderzoek
Onderzoek naar de mogelijke invloed van het gebruik van bloeddrukverlagende
middelen op de plasma vrije metanefrines concentraties.