Het meten van de effecten van een extract uit erwteneiwit op de afgifte van verzadigingshormonen door menselijk darmweefsel

De prevalentie van overgewicht en obesitas, en daaraan gerelateerde
aandoeningen, stijgt aanzienlijk afgelopen jaren. Kosten van de gezondheidszorg
stijgen aanzienlijk; prevalentie of vertraging van het ontstaan van overgewicht
en gerelateerde aandoeningen is wenselijk.
Voedsel in de dunne darm stimuleert darmcellen om verzadigingshormonen (o.a.
PYY, GLP-1 en CCK) uit te scheiden. Deze verzadigingshormonen zorgen er voor
dat hongergevoel verdwijnt en dat de voedselinname stopt. In dit onderzoek
bestuderen wij de effecten van een extract uit een specifiek eiwit, te weten
erwteneiwit, op het uitscheiden van deze verzadigingshormonen. Uit eerder
onderzoek met mensen is gebleken dat dit erwteneiwit ervoor zorgt dat er meer
verzadigingshormonen worden geproduceerd en minder van een maaltijd wordt
gegeten. Dit onderzoek werd uitgevoerd met behulp van een voedingssonde
waardoor het erwteneiwit direct in de dunne darm werd gebracht. Dit eiwit
blijkt het beste te werken als het onverteerd in de dunne darm terecht komt. We
hebben het erwteneiwit op vijf verschillende manieren beschermd (vijf
prototypes) waardoor het eiwit de maag kan passeren en pas in de dunne darm
verteerd wordt. Om er achter te komen op welke manier de bescherming het meest
optimaal is, willen wij de verschillende prototypes in vitro aan humaan maagsap
blootstellen. Daarnaast willen wij humaan darmweefsel blootstellen aan de
verschillende prototypes in de Ussing chamber, en het effect op de afgifte van
verzadigingshormonen (CCK, GLP-1 en PYY) onderzoeken. Het prototype dat het
minst wordt afgebroken in de maag en meest effectief is in de afgifte van
verzadigingshormonen zal worden gebruikt in een toekomstige klinische studie.

Gastroprotectie van vijf verschillende prototypes erwteneiwitextract
onderzoeken.
De effecten van vijf prototypes erwteneiwitextract op de afgifte van
verzadigingshormonen (CCK, GLP-1, PYY) door humaan darmweefsel onderzoeken,
gebruik maken van Ussing chamber techniek.

In vitro maagsapexperiment en ex vivo ussing chamber experiment.

Proefpersonen ondergaan een testdag. Voor het maagsapexperiment wordt er maximaal 75 mL maagsap via een nasogastrische katheter afgenomen. Voor het ussing chamber experiment hebben we gezond darmweefsel nodig dat verkregen wordt via een maagspiegelingsonderzoek.

Er vindt een screeningsonderzoek plaats met het invullen van een medische
vragenlijst. Na toelating tot de studie dienen proefpersonen 1 maal naar het
onderzoekscentrum te komen voor een testdag, in totaal zal dit ongeveer 1 uur
in beslag nemen. Daarnaast mogen proefpersonen niet roken. Voor de testdag
mogen ze geen fysieke zware inspanning leveren, geen alcohol drinken en moeten
zij nuchter op de testdag verschijnen. Gedurende de testdag vindt er een van
volgende metingen plaats;
1. Inbrengen van een voedingssonde in de maag, via een neusgat, en afname van
maximaal 75 mL maagsap, OF;
2. Gastroduodenoscopie met afname van 8 weefselbiopten (duodenum)
De kans op een perforatie of bloeding is in beide gevallen klein aangezien
alleen gezonde proefpersonen worden onderzocht. Beide onderzoeken kunnen echter
pijn en/of onplezierig gevoel met zich meebrengen. Waar mogelijk wordt er
lokale verdoving gebruikt (neus/keel).