Mont Blanc: waar rood en wit samenkomen: Het effect van hoogte op trombine generatie

Trombine generatie (TG) wordt steeds meer en meer gebruikt al seen
diagnostische test in het onderzoeksveld naar trombose en hemostase. Vele
groepen hebben al aangetoond dat de TG gevoeliger is in het detecteren van
hypo- en hypercoagulatie stoornissen, vergeleken met de routine
stollingstesten die in het ziekenhuis uitgevoerd worden (vb aptt en PT). In
plasma wordt de TG gemeten met de Calibrated Automated Thrombogram assay (CAT)
assay ontwikkeld door Prof. Dr. Hemker en collega*s. Deze methode is geschikt
voor plaatjes rijk en arm plasma. Maar, als deze assay met volbloed gedaan
wordt, dan leidt dit hoog verstoorde signalen door de quenching van de
fluorescentie door hemoglobine en de sedimentatie, clustering en retractie van
de rode bloed cellen wanneer het stolsel gevormd wordt. Bij Synapse b.v. hebben
we deze problemen opgelost door bloed in een poreuze matrix te pipetteren,
waarbij de rode bloed cellen gevangen worden, en door een ander substraat te
gebruiken die niet gequenched wordt door hemoglobine. Deze methode maakt ook
gebruik van een 96-wells plaat zoals de originele CAT methode. Uit de
technische validatie van de methode is gebleken dat deze assay precies genoeg
is om TG te meten in bloed en daarbij de contributie van andere bloedcellen (vb
plaatjes, leukocyten, rode boed cellen) te bestuderen. We hebben ook een
transporteerbare point-of-care (POC) apparaat ontwikkeld dat TG kan meten in
een druppeltje bloed. Het gebruik van volbloed is meer fysiologisch en beter
dus dan de huidige testen die met plasma uitgevoerd worden. Daarenboven is er
ook het voordeel dat er geen centrifugatiestap nodig is. Er zijn al
verschillende studies uitgevoerd die gekeken hebben naar het effect van hypoxie
door hoogte op de stolling. Contrasterende resultaten zijn gevonden, maar de
meeste studies hebben een protrombotisch effect op de stolling aangetoond. Twee
grote fouten zijn gemaakt geweest in deze studies. Ten eerste, door de hoogte
is er een verandering in de barometrische druk en heeft dit een effect op de
bloedafname, waardoor er minder bloed in de tubes gaat ook al blijft de
antistollingconcentratie dezelfde. Met andere woorden, de ratio
bloed:antistolling is niet meer correct en induceert het een anti-coagulant
effect. Ten tweede, fysieke activiteit vb door de berg te beklimmen of wandelen
op hoogte, zal resulteren in een verhoogde Von Willebrand Factor en daarbij ook
FVIII verhogen. Dit zal een inspannings-gerelateerde toename in de stolling
teweeg brengen dat niet gerelateerd is aan de hoogte. Beide fouten hebben de
studies beïnvloed die tot nu toe zijn uitgevoerd. Wij hebben een studie opgezet
waarbij wij het effect van inspanningseffect op stolling hebben geïsoleerd en
wij maken gebruik van een POC apparaat die cappilair bloed gebruikt zonder
gebruik te maken van een venapunctie. In feite, dit zal de eerste *propere*
studie zijn die het effect van hoogte op de stolling zal zal onderzoeken. Onze
primaire doelstelling is het effect van hypoxie door hoogte te bestuderen op de
stolling en de verschillende stollingsparameters.

Primaire doelstelling: het effect van hypoxie op bloedstolling onderzoeken met
verschillende technieken, waaronder de hele gevoelige trombine generatie assay
in volbloed en plasma.
Secundaire doelstelling: het effect van fysieke activiteit te bestuderen
tijdens hypoxie op de stollingsparameters tussen twee groepen: de fysieke
inactieve "kabelteam", die de Mont Banc met de kabelbaan gaan beklimmen, en de
fysieke actieve "klimgroep", die de Mont Blanc op zullen wandelen.

Dit is een vergelijkende case-control studie waarin we het effect van
zuurstofdeprivatie op stolling willen nagaan. Voor deze studie zullen naar het
Mont Blanc gebied reizen waar er twee groepen zullen gevormd worden. Een groep
bestaande uit 15 gezonde vrijwilligers zal de Mont Blanc opwandelen, een andere
groep van 15 gezonde vrijwilligers zal de kabelbaan gebruiken. Bloed zal om de
dag afgenomen worden door ervaren onderzoekers op verschillende hoogte
(zee-niveau, ca. 1000m, ca. 2000m, ca. 3000m en ca. 4000m) via een venapunctie.
Bloed zal ook vijfmaal worden afgenomen via een vingerprik (twee keer 15µl, dus
150µl in totaal). De duur van de studie is in het Mont Blanc gebied zelf is 11
dagen. In elke groep zullen minstens 3 ervaren dokters meelopen. Alle medische
amaratuur zal via helicopters geleverd worden aan de hutjes. Tijdens de
11-dagen durende reis zal een helicopter de hele tijd stand-by staan voor
eventuele behoeften.

Door het klimmen zal er minder zuurstof in de lucht hangen, dus zullen de vrijwilligers hypoxie ondergaan.

Ernistige maatregelen zijn genomen om eender welke klachten/ongemak te
vermijden. Ervaren bergbeklimmers (met E. Bekker als leider) zijn gehuurd om
beide groepen te begeleiden naar de gebieden. In geval van symptomen die kunnen
wijzen op acute berg ziekte of andere ongemakken, zal de vrijwilliger
onmiddellijk uit de studie gehaald worden en met een helicopter naar de
basiskamp gebracht worden (Finhaut, Zwitserland). Daar zal hij/zij de nodige
zorgen krijgen en teruggebracht worden naar Nederland. Alle bijwerkingen zullen
geregistreerd worden. Beide groepen zullen begeleid worden door minstens twee
ervaren dokters (cardioloog, hematoloog, anesthesioloog).