Leren, aandacht en pijn

Het ervaren van pijn bij lichaamsschade is normaal en belangrijk om te kunnen
overleven. Pijn trekt de aandacht weg van waar we mee bezig zijn. Dat zorgt
ervoor dat we adequaat kunnen handelen. Op voorhand weten wat potentieel
pijnlijk zou kunnen zijn, helpt ons nog beter lichaamsschade te vermijden. Maar
dan moeten we wel leren wat mogelijk pijnlijk kan zijn en wat niet. Het lijkt
erop alsof dit soort pijngerelateerde aandachts- en leermechanismen in
chronische pijn patiënten verstoord zijn.

Door middel van het afnemen van een visuele zoektaak, een associatieve leertaak
en een antisaccade taak bij gezonde proefpersonen, proberen we antwoord te
krijgen op de primaire vraag of een pijnlijke hand (meer dan een niet pijnlijke
hand) dichtbij een visuele stimulus geplaatst (of veraf), het vinden van een
visueel doel versneld of vertraagd als gevolg van het trekken van aandacht.
Secondaire vragen zijn 1) of de snelheid en effectiviteit van het leren van een
associatie tussen visuele en pijninformatie op de hand wordt beïnvloed door de
afstand tussen de twee signalen, en 2) of de afstand tussen een pijn en visueel
signaal de snelheid van *ontleren* van de relatie tussen de twee beïnvloedt.

De studie heeft een binnen-proefpersoon herhaalde metingen design met de
volgende factorenen levels voor zowel de visuele zoek-, als de leertaken:
Distractor aanwezigheid (aanwezig/afwezig), Pijnconditie (pijnlijke hand/
normale hand), Locatie (kwadrant linksboven, kwadrant linksonder, kwadrant
rechtsboven, kwadrant rechtsonder; gecategoriseerd in dichtbij/ver weg) en met
reactie tijd als de afhankelijke variabele.

Deelnemers kunnen negatieve emotionele gevoelens hebben tijdens de studie, en
de pijnprikkels die worden toegediend kunnen als vervelend worden ervaren,
echter, de gebruikte methoden zijn niet invasief. De kennis die wordt vergaard
met dit onderzoek heeft implicaties voor het verbeteren van behandeling en/ of
diagnostische methoden: de voordelen wegen duidelijk zwaarder dan de nadelen.