Fonemische restauratie: Een Gedragsmatige Studie met Cochleair Implantaaten

Dit is een gedragsonderzoek ontworpen voor het onderzoeken van het fenomeen
fonemische restoratie bij gebruikers van cochleaire implantaten (CI*s).
Fonemische restoratie is de mogelijkheid van luisteraars om automatisch
ontbrekende of missende spraak in te vullen in de aanwezigheid van een
maskerend geluid. Het is niet alleen een erg interessant fenomeen omdat
luisteraars in hun hoofd de delen van de stimulus die niet fysiek aanwezig zijn
lijken te creeëren, maar ook omdat het een belangrijk aspect van het horen is
omdat het helpt om spraak in een lawaaiige omgeving te begrijpen.

Vergeleken met normaal horenden (NH) hebben alle slechthorenden (SH)
moeilijkheden met het begrijpen van spraak in lawaaiige omgevingen. Dit kan tot
angst en depressie leiden bij de SH. Gehoorapparaten en cochleaire implantaten
bieden geen bevredigende hulp bij het horen in een lawaaiige omgeving. Omdat
bij het luisteren in een lawaaiige omgeving delen van de spraak worden gemist
bij de luisteraar zou het missen van fonemische restoratie wellicht de reden
kunnen zijn voor de slechte spraak perceptie in een lawaaiige omgeving bij SH.

Het fenomeen van fonemische restoratie is reeds onderzocht in NH en SH, maar
moet nader onderzocht worden in CI gebruikers. Deze studie zal een beter
inzicht geven in het fenomeen van fonemische restoratie in CI gebruikers. Dit
inzicht is zeer belangrijk omdat het kan helpen bij het begrijpen van het
mechanisme van het spraakverstaan in een lawaaiige omgeving. Deze studie zal
ons helpen bij het verbeteren van de cochleair implantaten door gebruik te
maken van de voordelen van fonemische restoratie. Hiernaast geeft het ons een
beter beeld van de auditieve cognitie en processen die betrokken zijn bij het
horen en het spraakverstaan en -begrip.

Het voornaamste doel van dit experiment is te meten hoe fonemische restoratie
verandert als een functie van:

1. de inherente bottom-up processen vanuit het spraaksignaal (spectrale
informatie, toonhoogte contouren, fundamentele frequentie, temporele omhulling,
etc.) en
2. de externe verwerking van het spraaksignaal (geluidsniveau van interruptie
ruis, werkverhouding (d.w.z. de verhouding tussen pulsduur en periode), etc.)

Het secundaire doel is het testen van de perceptie van continuïteit in
CI-gebruikers.

Dit is een gedragsstudie met betrekking tot:

1. Vergelijking van de prestaties van dezelfde proefpersonen bij verschillende
parameters
2. Vergelijking van verschillende groepen van deelnemers bij dezelfde
parameter.

Het hoofdexperiment zullen de proefpersonen luisteren naar een spraakstimulus
en deze herhalen. De reactie wordt opgenomen op een digitale recorder voor
latere analyse. De stimulus wordt aangepast met betrekking tot de
interruptietijd, de werkverhouding, de signaal-lawaai ratio (signal-to-noise
ratio) en het aantal kanalen.

Nadat iedere zin is afgespeeld en opgenomen, wordt de proefpersonen gevraagd
via een touch screen om aan te geven of zij de stimulus continu of onderbroken
hebben waargenomen.

NA

Er zijn noch risico*s, noch voordelen verbonden aan deelname aan dit onderzoek.