Zeer gevoelige beeldvormingstechnieken in de ziekte van Bechterew

De ziekte van Bechterew is een ziekte die gekarakteriseerd wordt door
chronische ontstekingen in de wervelkolom. Deze ontstekingen leiden tot vorming
van syndesmofyten, benige uitsteeksels aan de hoeken van wervels die
uiteindelijk uitmonden in een volledig benige overbrugging tussen de wervels.
Syndesmofytvorming is reeds zichtbaar op een röntgenfoto na 1 jaar, maar een
termijn van twee jaar wordt geadviseerd om voldoende verandering aan te kunnen
tonen. Magnetic resonance imaging (MRI) kan ontsteking reeds in een vroeg
stadium aantonen.
De algemene veronderstelling is dat ontsteking leidt tot botnieuwvorming.
Echter, de gegevens die momenteel voorhanden zijn ondersteunen deze theorie
niet. Er kon geen verband aangetoond worden tussen de mate van ontsteking in de
wervelkolom en het aantal nieuwe syndesmofyten. Gedetailleerde analyses van
ontsteking in een wervel en syndesmofytvorming in dezelfde wervel toonden aan
dat er inderdaad iets meer syndesmofyten in wervels met ontsteking dan in
wervels zonder ontsteking gevormd werden. Het grootste aantal syndesmofyten
werd echter gevormd in wervels zonder ontsteking gedurende een periode van twee
jaar. Daarnaast is gebleken dat anti-TNF middelen zeer goed in staat zijn om
ontsteking gezien op MRI te onderdrukken, maar dat zij de vorming van
syndesmofyten niet remmen.

* Het bestuderen van de relatie tussen ontsteking waargenomen op MRI en
syndesmofytvorming met zeer
gevoelige beeldvormingstechnieken: röntgen, CT, MRI (3 en 7 Tesla).
* Het onderzoeken van de tijdsvolgorde van pathologische veranderingen als
ontsteking, vetinfiltratie, erosie en syndesmofytvorming.
* Het beoordelen van de overeenkomst tussen 3 en 7 Tesla aangaande ontsteking.
* Het beoordelen van de overeenkomst tussen CT en röntgen van de cervicale en
lumbale wervelkolom aangaande de detectie van
structurele veranderingen.
* Het onderzoeken of de thoracale wervelkolom andere (aanvullende) informatie
verschaft vergeleken met de cervicale en lumbale wervelkolom.

Dit is een prospectief follow-up onderzoek waarbij 30 patiënten met de ziekte
van Bechterew zowel poliklinisch als radiologisch onderzoek ondergaan. Deze
patiënten zullen gedurende twee jaar gevolgd worden met jaarlijkse (MRI) en
twee-jaarlijkse (röntgen, CT) opnames van de gehele wervelkolom.

Dertig patiënten met de ziekte van Bechterew worden op 3 tijdstippen gedurende
2 jaar gevolgd. Elk bezoek duurt ongeveer 4 uur.

Bezoek 1 (t=0)
* Poliklinisch bezoek: anamnese / lichamelijk onderzoek / vragenlijsten /
bloedafname
* Radiologisch onderzoek: X-CWK / X-LWK / CT-scan / 3 Tesla MRI -scan/ 7 Tesla
MRI-scan

Bezoek 2 (t=12 maanden)
* Poliklinisch bezoek: anamnese / lichamelijk onderzoek / vragenlijsten /
bloedafname
* Radiologisch onderzoek: 3 Tesla MRI-scan / 7 Tesla MRI-scan

Bezoek 3 (t=24 maanden)
* Poliklinisch bezoek: anamnese / lichamelijk onderzoek / vragenlijsten /
bloedafname
* Radiologisch onderzoek: X-CWK / X-LWK / CT-scan / 3 Tesla MRI / 7 Tesla MRI
scan


Belasting / risico voor de patiënt:
* Drie venapuncties voor bloedafname worden verricht, wat als pijnlijk kan
worden ervaren.

* Patiënten krijgen röntgenfoto's en CT-scans, waarbij ze blootgesteld worden
aan röntgenstraling. Röntgenstraling is een risicofactor voor het ontwikkelen
van kanker. Echter, het risico op kanker bij het maken van een röntgenfoto is
verwaarloosbaar klein.

* De hoeveelheid straling bij de CT-scans van de wervelkolom wordt beoordeeld
als 'hoog' en valt volgens de Europese richtlijnen in categorie IIb, wat
betekent dat het voorgestelde onderzoek getoetst moet worden aan het criterium
*het betreft maatschappelijk relevant onderzoek, gericht op diagnose,
behandeling of preventie*. Dat is in deze studie het geval.