late cerebrale ischemie na subarachnoidale bloedingen: een prospectief observationeel onderzoek

Late cerebrale ischemie is een complicatie van een subarachnoidale bloeding,
een bepaalde vorm van beroerte die vooral bij jonge vrouwen voor komt. De
pathogenese van deze vorm van cerebrale ischemie is nog onduidelijk, waardoor
het voorkomen en behandelen er van moeilijk is. Recent onderzoek heeft laten
zien dat het mogelijk is dat microthrombus formatie door een verhoogde
bloedstolling, vertraagde fibrinolyse en afwijkende endotheel functie een rol
spelen in het ontstaan van late ischemie. Daarnaast zijn er steeds meer
aanwijzingen dat het ontstaan en de behandeling van late ischemie afhankelijk
is van gelacht, waardoor sekse en geslachtshormonen ook mogelijk een rol kunnen
spelen in de pathogenese van late ischemie na een subararchnoidale bloeding.

Het verder onderzoeken van de relatie tussen coagulatie, fibrinolyse,
endotheelfunctie en geslacht (geslachtshormonen) en het ontstaan van cerebrale
ischemie na een subarachnoidale bloeding.

Prospectief observationeel cohort onderzoek

Bij patienten zal bloed worden afgenomen als extra handeling bij dit onderzoek.
Dit zal bij opname en op 6 verschillende tijdsmomenten tijdens opname gebeuren,
waarbij elke keer 30 ml bloed zal worden afgenomen. Er zal zo veel mogelijk
gebruik worden gemaakt van bestaande toegang tot bloed (infuus, lange lijn
bijvoorbeeld). Indien het nodig is zal bloed worden afgenomen middels een
venapunctie. Van een venapunctie is aangetoond dat dit veilig is en er zijn
geen extra risico's hiervan te verwachten. Hiernaast zal in een subgroep van 40
patienten 3 maal bij een bloedafname continue de bloeddruk worden gemeten aan
de vinger. Deze mensen zal ook worden gevraagd of zij toestemming geven om het
glycocalyx volume te bepalen met een camera onder de tong (ook 3 maal). Van
deze beide metingen zijn geen risico's voor de patient te verwachten. Ook
zullen wij wilsonbekwame patienten moeten includeren. Veel patienten met een
subarachnoidale bloeding zijn ernstig aangedaan en vaak daardoor wilsonbekwaam.
Het is niet mogelijk om deze ziekte goed te onderzoeken met een representatieve
groep patienten als wij geen wilsonbekwame patienten zouden includeren.