"Vroege Herkenning en Optimale Behandeling van Delier in Patienten met Kanker"

Delier is een van de meest voorkomende vormen van ziekte van de geest bij
oudere patiënten en bij patiënten met kanker. Kenmerkend voor het delier zijn
een veranderd bewustzijn, gepaard gaande met verwardheid, slaapstoornissen en
een verminderd vermogen om de aandacht ergens bij te houden. Oudere leeftijd (>
70 jaar), een beginnende dementie of ondervoeding zijn factoren die een persoon
met kanker gevoeliger maken voor het ontwikkelen van een delier. Bij deze
gevoeligheid kunnen een infectie, bepaald medicijngebruik of lever- en / of
nierfunctiestoornissen leiden tot het ontstaan van een delier. Varierende
ziekteverschijnselen kunnen het herkennen van een delier bemoeilijken, waardoor
patienten vaak niet optimaal behandeld worden. Dit heeft een negatieve invloed
op de kwaliteit van leven en de mogelijkheid tot communicatie van de patient en
diens familie. Wereldwijd wordt voor de behandeling van delier veelal
haloperidol of olanzapine gebruikt. Echter, we weten niet welke van de twee
medicijnen (haloperidol of olanzapine) het beste werkt, omdat dat nog
onvoldoende onderzocht is. Om de herkenning en de behandeling van delier te
verbeteren is dus meer onderzoek nodig.

In het onderzoek worden naast de vraag welk medicijn (haloperidol of
olanzapine) het meest effectief een delier kan bestrijden in patiënten met
kanker ook de volgende vragen onderzocht:
* Is een korte observatielijst een goede manier om een delier vast te stellen.
* Wat is de invloed van een delier op het welbevinden van u en uw naaste(n).
* Hoe vaak ontwikkelen patiënten op onze afdeling een delier?

Om deze doelen waar te maken doen we een gerandomiseerd open label onderzoek
onder patienten met kanker in een gevorderd stadium die opgenomen zijn op de
afdeling medische oncologie of in een hospice.

Bij opname zal elke patient met kanker gevraagd worden deel te nemen aan dit onderzoek. Bij instemming tot deelname wordt bij opname en vervolgens tweemaal per week door een verpleegkundige een observatielijst ingevuld over de patient. Wanneer deze observatie aanwijzingen geeft voor het bestaan van een delier, zal een onafhankelijk arts de patient interviewen om de diagnose delier met zekerheid te stellen. Op het moment dat er sprake is van een delier zullen de mogelijke oorzaken behandeld worden en zal ook gestart worden met medicamenteuze behandeling. Om een objectieve vergelijking te kunnen maken is het onderzoek zo opgezet dat in de ene groep patiënten behandeld worden met haloperidol. In de andere groep worden patiënten behandeld met olanzapine. Beide groepen krijgen deze behandeling gedurende een periode van maximaal 2 weken voorgeschreven. In deze periode worden het effect van de behandeling en de bijwerkingen geëvalueerd en wordt zo nodig de dosering van de medicatie aangepast. Om goed vergelijkbare groepen te verkrijgen wordt randomisatie toegepast. Dat wil zeggen dat de groepen door loting tot stand komen. Aan het onderzoek zullen per groep 100 patiënten, dus in totaal 200 patiënten deelnemen (100 patiënten krijgen haloperidol en 100 patiënten krijgen olanzapine voorgeschreven en toegediend). Wanneer het delier hersteld is, zal aan patient en diens naaste gevraagd worden een vragenlijst in te vullen over de invloed van het delier op beider welbevinden.

Gezien het feit dat behandeling met beide medicamenten algemeen aanvaarde
behandelingen zijn van delier, lopen deelnemende patienten geen extra risico's
anders dan de bijwerkingen van deze medicamenten.
De belasting blijft zoveel mogelijk beperkt tot handelingen die zonder deelname
aan het onderzoek ook plaatsvinden in het kader van diagnostiek en behandeling.
Extra belasting bestaat uit het door onderzoeker invullen van een vragenlijst
gedurende 10 minuten op dag 1,2,3,4,7 en 14. Bij herstel van het delier wordt
patient verzocht een afsluitende vragenlijst in te vullen van nogmaals 10
minuten.