De rol van optische technieken in het diagnostisch en therapeutisch traject van premaligne en maligne laryngeale en faryngeale lesies.

Op het gebied van flexibele endoscopische instrumenten en digitale beeldwerking
hebben zich grote verbeteringen voorgedaan. Hierdoor is de kwaliteit van
beeldvorming van mucosale en submucosale laesies in de bovenste luchtwegen en
gastro-enterologie toegenomen. In het afgelopen decennia zijn er binnen de
keel-, neus- en oorheelkunde verschillende soorten transnasale
videolaryngoscopen ontwikkeld die steeds meer in poliklinische setting worden
toegepast. Deze videolaryngoscopen tonen op het oog evident meer details van
mucosale lesies in vergelijking tot de in de KNO meest frequent gebruikte
transnasale fiberoptische laryngoscopen. Tevens is het in laryngoscopen met een
instrumentkanaal mogelijk om weefsel te verkrijgen voor histopathologisch
onderzoek. Gezien het ontbreken van bewijs voor accuraatheid van de nieuwe
videolaryngoscopen, is de directe laryngoscopie onder narcose de huidige gouden
standaard voor het stadiëren en biopteren van laryngopharyngeale lesies
verdacht voor maligniteit.
In deze studie zullen we de betrouwbaarheid van videolaryngoscopen voor de
diagnosticeren en stadiëring van epitheliale laesies in larynx en farynx
analyseren. Indien deze methode bewezen accuraat is, zal directe laryngoscopie
onder narcose niet meer noodzakelijk zijn in de routinematige diagnostische
work-up. Daardoor zal preoperatieve consultatie aan een anesthesist en de
risico*s van algemene anesthesie bij patiënten met vaak significante
comorbiditeit overbodig worden. Naar verwachting zal de wachttijd tot start van
de behandeling afnemen waardoor vermindering van de duur van onzekerheid en
angst voor de patiënt. Ten slotte zou het de kosten voor gezondheidszorg kunnen
besparen en mogelijk zelfs de oncologische uitkomst verbeteren.
De endoscopen gebruikt in deze studie zijn allen flexibele transnasale
laryngoscopen. Elk heeft een CE markering en wordt momenteel gebruikt in de
dagelijkse praktijk in de Radboud Universiteit Nijmegen Medisch Centrum.
Geïncludeerd zijn de fiberoptische laryngoscoop, videolaryngoscoop met i-scan
filter en high definition (HD) videolaryngoscoop met i-scan filter [Pentax,
Japan]. Geen van de laryngoscopen heeft een werkkanaal. De videolaryngoscopen
hebben en chip on tip camera en i-scan filters. I-scan is een digitale
beeldverbeterende techniek met instelbare kleur, contrast en
oppervlakte-filters ter verbetering van de waarneming van details en marges van
pathologisch slijmvlies. Binnen de gastro-enterologie heeft een prospectief
gerandomiseerde controle studie aangetoond dat er met een HD video colonoscoop
met i-scan filters een significant hogere detectiegraad is van neoplastische
laesies en niet-verheven goedaardige tumoren in vergelijking tot standaard
video colonoscopie [Hoffman et al., 2010].

Primaire studie doel is het aan te tonen dat transnasale videolaryngoscopie in
poliklinische setting meer nauwkeurig is in het vaststellen van de tumor marges
in vergelijking met directe laryngoscopie onder narcose; de huidige gouden
standaard.

Secundaire doelen zijn:
• Analyseren of transnasale videolaryngoscopie nauwkeuriger is in het bepalen
van de tumor marges ten opzichte van transnasale fiberoptische laryngoscopie.
• Beoordeling van de tumorgroei tijdens de wachttijd in de diagnostische fase.
• Bepaling van recidiefkans bij mogelijk meer accurate behandeling door
nauwkeurigere marges en de vroegtijdige detectie van recidief tijdens de
follow-up.
• Kosteneffectiviteitsanalyse van transnasale videolaryngoscopie in
vergelijking tot directe laryngoscopie onder algehele anesthesie.
• Bepalen van de algehele en ziekte-specifieke kwaliteit van leven en voice
handicap index.

Onderzoeksopzet betreft een prospectieve beschrijvende studie.

Patiënten die deelnemen aan dit onderzoek krijgen een extra mogelijkheid om
videobeelden van de tumoreuze afwijking te zien. Aan dit onderzoek zijn geen
aanvullende risico's verbonden. De kwaliteit van leven vragenlijsten zijn kort
en bevatten weinig intieme vragen. Eventuele aanvullende 2-3 millimeter biopten
onder anesthesie op basis van videolaryngoscopisch beeld met of zonder i-scan
filters van mogelijke tumor uitbreiding zijn zonder risico*s echter, kunnen van
groot belang zijn in vaststellen van de tumor marge en zijn daarmee essentieel
voor nauwkeurige behandeling. Er zijn geen extra ziekenhuisbezoeken nodig voor
deelname aan het onderzoek.
Indien wordt aangetoond dat videolaryngoscopie meer betrouwbaar is in de
diagnostiek van laryngofaryngeale lesies, zal directe laryngoscopie onder
narcose kunnen verdwijnen uit de routinematige diagnostiek. Daarmee verdwijnt
tevens de noodzaak voor pre-operatieve raadpleging van een anesthesist en
belangrijker de risico's van algehele anesthesie bij patiënten met vaak
aanzienlijke comorbiditeit. Daarnaast zal naar verwachting de duur tot start
van de behandeling worden bekort, hetgeen kan resulteren in een afname van de
tijd van onzekerheid en angst voor de patiënt. Ten slotte zal het naar
verwachting kosten voor gezondheidszorg verminderen en leidt het mogelijk zelfs
tot verbetering in oncologische uitkomst voor de patiënt.