sucrose als preferred koolhydraatbron in sportvoeding

Koolhydraten zijn een belangrijke component in sportvoeding. Koolhydraatinname
tijdens inspanning stelt de vermoeidheid uit en verbetert de sportprestatie
door de koolhydraatoxidatie te verhogen. Glucose en glucose polymeren worden
vaak gebruikt in huidige sportdranken. Glucose wordt getransporteerd door de
Na+/ suiker co-transporter SGTL1. Gedurende inspanning raken deze SGLT1
transporters door de grote hoeveelheden glucose (>1.2 g/min) op een gegeven
moment volledig verzadigd en dit zou een beperkende factor kunnen zijn in de
exogene koolhydraatoxidatie en tijdens de absorptie van glucose. Eerder
onderzoek heeft uitgewezen dat bij de inname van verschillende koolhydraten de
opname vanuit de darm plaats vindt door verschillende glucose transporters.
Deze meervoudige koolhydraten zijn combinaties van enkelvoudige suikers en
maken gebruik van verschillende glucose transporters. Inname van deze
koolhydraten tijdens inspanning zou dus de capaciteit van totale darmabsorptie
en hierdoor de mate van koolhydraatoxidatie kunnen verhogen (bijvoorbeeld een
combinatie van glucose en fructose, fructose wordt op een andere manier
vervoerd dan glucose). Echter, het is onbekend in hoeverre de exogene
koolhydraatoxidatie of het verbruik van spierglycogeen beïnvloedt wordt door de
inname van zowel glucose als sucrose tijdens inspanning (sucrose is opgebouwd
uit zowel glucose als fructose in een 1:1 ratio). Het doel van dit onderzoek is
om vast te stellen of een combinatie van glucose en sucrose tijdens inspanning
de koolhydraatoxidatie en aanvullen van spier glycogeen net zo kan stimuleren
als de inname van enkel glucose. In deze studie testen wij de hypothese of de
inname van glucose en sucrose de exogene koolhydraat oxidatie significant
verhoogd (deel A) en spier glycogeen aanvult (deel B) in eenzelfde mate als een
combinatie van glucose en fructose of glucose alleen.

Het doel van dit onderzoek is om de exogene en endogene koolhydraat verbranding
te meten tijdens een 3 uur lang durende fietstraining (deel A) of de aanvulling
van spierglycogeen na inspanning (deel B) tijdens inname van enkel glucose,
glucose plus fructose of glucose plus sucrose (1.8 g/min).

De huidige studie is een dubbelblinde, gerandomiseerde, cross-over studie.

De inname van 1.8 g/min glucose of glucose-fructose (1.2 g/min + 0.6 g/min respectievelijk) of glucose-sucrose (0.6 g/min + 1.2 g/min respectievelijk) gedurende een 3 uur durende fietstraining (deel A) of tijdens een 6 uur durende herstelperiode na zware inspanning (deel B).

Deel A en B omvatten beide 4 bezoeken aan de universiteit, bestaande uit 1
vooronderzoek en 3 testdagen. Alle deelnemers zullen hun dieet en activiteiten
bijhouden in een dagboekje gedurende 48 uur voorafgaand aan de 1e testdag.
Tijdens de 2e en 3e testdag zal gevraagd worden exact hetzelfde te eten
voorafgaand aan de 2e en 3e testdag. Aan deelname van dit onderzoek zijn weinig
risico*s te verwachten behalve deze ten gevolge van intensieve lichamelijke
inspanning zoals vermoeidheid, duizeligheid, flauw vallen of een plotselinge
verandering van de bloeddruk. In deel A worden er 13 bloedafnames gedaan, in
deel B 16 bloedafnames tijdens alle 3 de testdagen. Het plaatsen van de
infuuskraantjes kan leiden tot een mild onbehagen vergelijkbaar met een
naaldenprik. Dit kan een tijdelijke plaatselijke bloeduitstorting tot gevolg
hebben. In deel B worden er in totaal 3 spierbiopten per testdag afgenomen.
Deze worden uit telkens een nieuwe kleine incisie genomen (5 mm), na lokale
verdoving van de huid en spierfascia. De spierbiopten worden enkel afgenomen
door een ervaren arts en de incisies zullen volledig helen binnen 2-4 weken.