Obstetrisch sfincter letsel, een follow-up onderzoek naar de uitkomsten op de lange termijn.

In 2001 werd voor het laatst een groot onderzoek gepubliceerd betreffende de
follow-up van vrouwen in Nederland na een totaal ruptuur (de Leeuw et al).
Hierbij werd een prevalentie beschreven van anale incontinentie na een totaal
ruptuur van 31%. De afgelopen 20 jaar is er, mede op basis van publicaties die
een slechte uitkomst toonden voor vrouwen na een totaal ruptuur, meer aandacht
gekomen voor het herkennen en beschrijven van totaal rupturen in de opleiding,
voor het onderscheid tussen de interne en de externe anale sfincter en voor de
verschillende hechttechnieken. Het zou kunnen dat de uitkomst voor vrouwen na
een totaal ruptuur inmiddels is veranderd, misschien wel verbeterd. Aangezien
er geen structurele follow-up plaatsvindt van deze vrouwen is er geen
informatie betreffende de uitkomst van de huidige reguliere zorg.

Doel van het onderzoek is het in kaart brengen van de uitkomst van de huidige
reguliere zorg zoals deze is gegeven aan vrouwen met een totaal ruptuur in het
MUMC tussen 2005 en 2012. De uitkomsten van de vrouwen met een totaal ruptuur
in de voorgeschiedenis zullen worden vergeleken met een controle groep vrouwen
die in dezelfde periode is bevallen zonder een totaal ruptuur.

Een observationeel retrospectief cohort en case control onderzoek, met
prospectieve follow-up.

De endoanale echo en de manometrie zijn invasieve onderzoeken die pijnloos en
zonder risico zijn, maar kunnen voor een patient wel belastend zijn om te
ondergaan. Het invullen van de vragenlijst vraagt om een tijdsinvestering en
kan voor patienten ook belastend zijn om in te vullen aangezien er uitgebreid
naar klachten van fecale incontinentie wordt gevraagd. Het risico op een
adverse event in het onderzoek is zeer laag.
Er is geen voordeel voor de patient om deel te nemen aan het onderzoek.


.