De moleculaire basis van Robin Sequentie (RS)

Robin Sequentie (RS) is een zeldzame aandoening gekarakteriseerd door
micro-/retrognatie, een palatumspleet en ademhalingsproblemen. RS wordt
klinisch gekarakteriseed door een in ernst variërende bovenste luchtweg
obstructie, welke voor ademhalings- en voedingsproblemen zorgt. Er bestaat geen
consensus over de beste manier van behandelen van deze kinderen. Vaak is een
conservatieve behandeling bestaand uit buikverpleging, continuous positive
airway pressure (CPAP) behandeling of de plaatsing van een nasopharyngeale tube
voldoende, maar soms is een chirurgische behandelwijze zoals het plaatsen van
een tong-lip adhesie/glossopexie, een mandibulaire distractie of een
trachostomie noodzakelijk.
Verschillende hypotheses zijn gemaakt om de pathogenese van RS te verklaren.
Voorbeelden hiervan zijn de mechanische hypothese waarbij wordt gedacht dat een
ruimtelijke beperking van de groei van de mandibula in utero de oorzaak van de
micro-/retrognatie is. Andere hypotheses stellen dat er een intrinsieke oorzaak
is van de mandibulaire malformatie. Ook een neurologische immaturiteit zorgend
voor een verminderde tongcontrole, zorgend voor bovenste luchtweg obstructie
wordt als oorzaak van de de problemen gezien. Echter geen van deze hypotheses
zijn tot nu to bevestigd door gedegen wetenschappelijk onderzoek. Ook
verschillende genen worden beschreven als betrokken zijnde bij het ontstaan van
RS, maar geen van deze genen kan het volledige RS fenotype verklaren.

1. Indentificeren van een of meer genen die RS veroorzaken.
2. Het begrijpen van de moleculaire en cellulaire mechanismes welke lijden tot
de verscheidene manifestaties van RS.
3. Een moleculair diagnosticum vinden voor RS.

Dit is een niet-therapeutische observationele studie welke wordt uitgevoerd in
de polikliniek van het Academisch Medisch Centrum gedurende 1 jaar.

Het risico van venapunctie is gelimiteerd.
Voor de deelnemers is er geen voordeel door deel te nemen aan dit onderzoek.
Mogelijk is er een voordeel patienten die in de toekomst met RS
gediagnosticeerd worden. Het kennen van de oorzaak van RS kan in de toekomst
mogelijk lijden tot de adequate genetische counselling en tot een effectievere
behandeling. De studie kan alleen bij minderjarige patienten uitgevoerd worden
omdat de groei van de kaak een van de parameters is die bestudeerd wordt en die
niet bij volwassenen bestudeerd kan worden; en omdat de patientengroep met RS
klein is, en het aantal volwassenen zeer klein is. De zeer beperkte belasting,
het groepsvoordeel, en de mogelijkheid tot adequate erfelijkheidsvoorlichting
rechtvaardigen naar onze mening het onderzoek bij deze minderjarige
patientengroep.