Lange termijn follow up na operatieve behandeling van ulnair collateraal band letsel van de duim

Ulnair collateraal bandletsel van de duim kan ontstaan bij extreme radiair
deviatie van de duim in het metocarpophalangeale (MCP) gewricht. Het ulnair
collateraal band letsel van de duim, ook wel skiduim genoemd, kan zowel
conservatief middels gipsimmobilisatie als operatief behandeld worden. Voor een
volledige ruptuur wordt echter een operatieve behandeling als gouden standaard
gezien, een inadequate behandeling hiervan kan chronische instabiliteit en
pijnklachten van het MCP gewricht veroorzaken. Er bestaan verschillende
operatieve behandelingen voor ulnair collateraal bandletsel. Een veel gebruikte
techniek is een *Mitek anker*, waarbij een botankertje met een hechtdraad
hieraan vast gebruikt wordt om het ligament te refixeren. Een andere techniek
is een *pull through wire*, waarbij middels een hechtdraad met een loodankertje
het ligament wordt gefixeerd en na een aantal weken de draad die door de huid
naar buiten wordt geleid verwijderd wordt. Het resultaat van de verschillende
behandelingen op lange termijn zijn nooit beschreven.

Het primaire doel van deze studie is de lange termijn uitkomst van de
operatieve behandeling van skiduimen te evalueren wat betreft
functie(beperking), waarbij de aangedane en niet-aangedane zijde met elkaar
vergeleken zullen worden. Secundaire doelen zijn het in kaart brengen van
langdurige pijnklachten en beperkingen in het dagelijks leven, evenals in de
werk- en sportomgeving. Tevens zullen de objectieve radiografische bevindingen
met beeldvorming ten tijde van de behandeling vergeleken worden.

Statusonderzoek en retrospectief follow-up onderzoek.

Het risico van de stralingsbelasting is besproken in de vergadering van de
Stralingscommissie Radiologie op 10 juli 2013 door dhr. W. de Jong (klinisch
fysicus en coördinerend stralingsdeskundige). Naar schatting geven 2
röntgenfoto*s van de hand 75 microGray dosis op de hand, wat omgerekend een
effectieve dosis van 1,5 microSievert per proefpersoon oplevert. In de
effectieve dosis wordt de gevoeligheid van organen voor straling meegenomen,
zodat een waarde ontstaat die gebruikt kan worden om het statistische risico op
kanker te berekenen.
Met de bovenstaande waarde is de statistische kans op inductie van kanker één
geval op 7 miljard handfoto's, wat als verwaarloosbaar beschouwd mag worden.