Kwantificatie en osteogene differentiatie van de mesenchymcellen in beenmerg

Beenmergcellen bevatten veel stamcellen en zijn redelijk minimaal invasief te
verkrijgen. De laatste decennia worden stamcellen voor uiteenlopende klinische
problemen ingezet. De laatste jaren worden stamcellen ook in de orthopedisch
kliniek gebruikt, bijvoorbeeld bij union-problemen en grote botdefecten. Deze
behandeling lijkt positieve resultaten op te leveren, met snellere botgeneratie
en daardoor snellere genezing.
Van de samenstelling van een beenmergaspiraat is echter nog veel onbekend, met
name over de cellen die betrokken zijn bij botreparatie: de cellen die
uiteindelijk gaan zorgen voor vasculogenese en osteogenese. Hoeveel van deze
voorlopercellen zijn er per ml beenmerg aanwezig? Is dit elke keer en bij elke
patiënt hetzelfde? Dit is belangrijk om te weten, omdat eerder onderzoek een
relatie suggereert tussen meer voorlopercellen in het beenmerg en daarbij meer
effect van de therapie op genezing van non-unions.

Doel van het onderzoek is de mesenchymale populatie in beenmergaspiraat te
kwantificeren en hun osteoprogenitore potenties te onderzoeken.
Verder willen we de mogelijke verschillen in beenmergaspiraat tussen patienten
identificeren en indien aanwezig onderzoeken.

Een niet invasieve observationele pilot studie.

Beenmerg zal geaspireerd worden van in eerste instantie 10 patienten die een
spongiosaplastiek ondergaan van de bekkenkam om als bonegraft bij een botdefect
te leggen. Deze patienten die voldoen aan de overige in- en exclusiecriteria
zullen over de studie worden geinformeerd en indien zij willen participeren,
zullen zij een informed consent ondertekenen. Tijdens de bewuste operatie
zullen wij dan als de bonegraft is gewonnen, uit de bestaande opening 30cc
beenmerg opzuigen. Dit beenmerg wordt vervolgens volgens standaard procedure
geconcentreerd (centrifuge, 3200RPM, 15min) en binnen 12u naar het
onderzoekslaboratorium (Sanquin) gebracht. De samples worden geanonimiseerd met
een sleutelcode, zodat ze niet tot de patient te herleiden zijn (behalve voor
de hoofdonderzoeker).
In het laboratorium zal de samenstelling worden onderzocht dmv: flowcytometrie,
CFU-F analyse en PCRanalyse. De resultaten hiervan worden beschreven en
vergeleken tussen de patiënten onderling en met de huidige literatuur.

We schatten de belasting en het risico van de patienten zeer laag in. Dit omdat
we geen interventie hoeven te doen om bij het beenmerg te komen. Verder nemen
we dusdanig weinig beenmerg (30cc) af zodat we verwachten dat de patiënt hier
ook geen klachten van ondervindt. In de literatuur wordt dergelijke afname als
veilig beschouwd.