Preventie van urologische complicaties na levende niertransplantatie: splint plaatsen of niet?

Niertransplantatie is de enige behandeling voor patieten met nierinsufficientie
op de lange termijn. Urologische complicaties na niertransplantatie zijn
gerelateerd met verhoogde morbiditeit, langere ziekenhuisopname, meer
radiologische interventies en soms zelfs met nog aan aanvullende operatie. De
meerderheid van de urologische complicaties zijn gerelateerd aan de
ureter-blaas aansluiting met een percutane nefrostomie (PCN) plaatsing als
eerste tekenen hiervan. De laatste jaren is er discussie in de internationale
literatuur over het nut van plaatsing van een tijdelijk splint (een dunne
katheter) in de aansluiting tussen de urineleider en de blaas bij een
niertransplantatie. Sommigen pleiten voor, anderen tegen en het is niet
duidelijk of plaatsing een vermindering van urologische complicaties geeft;
opponenten beweren zelfs dat er meer complicaties optreden door het plaatsen
van een splint zoals migratie, breken, infectie, steen vorming, hematurie of
secundaire ureter obstructie. Tot op heden zijn er 5 gerandomiseerde studies
verricht, maar deze wisselen erg in studie opzet zoals: patienten selectie,
overleden of levende donor, type ureter-blaas aansluiting en type splint. In
ons centrum wordt standaard een splint geplaatst. Door de ontwikkeling van het
Erasmus MC nierdonatie bij leven programma hebben we de mogelijkheid om de
effecten van het weglaten van een splint in studieverband te onderzoeken en de
beste behandeling vast te stellen.

Primaire vraagstelling:
- Geeft het weglaten van een splint in de ureterovesicale aansluiting bij
niertransplantatie patiënten, een vergelijkbare of betere uitkomst in het
aantal urologische complicaties (gemeten in aantal PCN plaatsingen) dan het
standaard plaatsen van een splint?

Secundaire vraagstelling:
- Is het aantal radiologische en chirurgische revisies van de ureterovesicale
anastomose lager indien geen splint gebruikt wordt?
- Hoeveel splint gerelateerde problemen zoals dislocatie, splintbreuk,
-migratie, -obstructie of -dysfunctie presenteren zich in de groep met splint
plaatsing?
- Is er verschil in het aantal urineweginfecties tussen de beide groepen?
- Is er verschil in kwaliteit van leven tussen beide groepen?
- Is de kosten-effectiviteit in balans tussen de groep zonder en met splint,
metend aan extra kosten van onderzoeken en/ of interventies?

Single-center en gerandomiseerd. Artsen en patiënten zullen post operatief
opmerken of er een splint geplaatst is. Blinderen is derhalve niet mogelijk.
Randomiseren zal vlak voor de operatie via een enveloppen randomisatie worden
verricht. Alle inclusies zullen in 2 jaar worden verricht, 100 per jaar.
Laatste follow-up moment van de vragenlijsten zal 1 jaar na transplantatie
zijn.

In onze dagelijkse praktijk wordt een stent geplaatst bij niertransplantaties met een levende donor. De 'interventie' zal het weglaten van de splint zijn. Daarnaast zullen we de patienten vragen om vragenlijsten in te vullen om de kwaliteit van leven te analyseren en een kosten-effectiviteit te berekenen.

Er zijn geen aanvullende risico's voor de patient of de operatie. Patienten in
een bepaalde groep hebben mogelijk een voordeel, maar alleen met deze
gerandomiseerde studie kunnen we met zekerheid zeggen welke groep dat is.
Literatuur is nog altijd niet conclusief over dit onderwerp en weten we de
beste behandeling niet.