Gerandomiseerde fase III studie bij ouderen met een onbehandeld T cel lymfoom naar het effect van CHOP-14 chemotherapie gecombineerd met al dan niet alemtuzumab.

Non-Hodgkin lymfomen worden onderscheiden in twee hoofdgroepen (uitgaande van B
en van T lymfocyten), en vervolgens per subgroep weer in veel verschillende
typen. Vrijwel alle T-cel types non-Hodgkin lymfoom hebben een zeer slechte
prognose. Een groot deel van de patienten recidiveert of bereikt zelfs geen
remissie met standaard chemotherapie volgens het bekende CHOP schema.
Uiteindelijk zal slechts zo'n maximaal 25% van de patienten nog in leven zijn
na 5 jaar.
De laatste jaren zijn de resultaten van B cel non-Hodgkin lymfomen (NHL) sterk
verbeterd (>10-15% blijvende overlevingswinst) sinds het toevoegen van een
antistofbehandeling (rituximab, gericht tegen de B cel merker CD20) aan CHOP
chemotherapie. Dat is de reden geweest dat de laatste paar jaar gepoogd is
specifieke anti-T cel antistoffen toe te voegen bij de categorie T-NHL.
De meest bruikbare antistof voor T-NHL is alemtuzumab, een antistof die zowel B
als T cellen kan doden door reactie met de merker CD52, en waarmee veel
ervaring is opgebouwd bij chronische lymfatische leukemie. Alemtuzumab kan
veilig toegevoegd worden aan CHOP chemotherapie, en er zijn meerdere fase II
studies uitgevoerd om het optimale doseringsschema met zo min mogelijk
toxiciteit vast te leggen. In Nederland is via HOVON verband een dergelijke
studie net gesloten (de HOVON 69 studie). Tot nu toe zijn de data van deze fase
II studies veelbelovend, maar een bias door selectie binnen dit type fase II
studies kan niet uitgesloten worden. Voor een definitief bewijs dat alemtuzumab
zinvol is, is een fase III studie nodig.
Gezien de zeldzaamheid van T-NHL's is het niet mogelijk om een fase III studie
in Nederland uit te voeren. Dankzij een groot europees netwerk waarin een
aantal grote lymfomengroepen samenwerken is het gelukt om twee fase III studies
(één voor patienten <65 jaar, de ACT-1 studie) en één voor patienten >60 jaar
(de huidige ACT-2 studie) op te zetten voor T-NHL patienten, beide met de
centrale vraag of bewezen kan worden dat het toevoegen van alemtuzumab aan CHOP
de resultaten (ziekte-vrije en totale overleving) verbetert met behoud van
acceptabele toxiciteit.

Aantonen in een fase III opzet dat de toevoeging van alemtuzumab aan standaard
CHOP chemotherapie de respons, de event-vrije, progressie-vrije en totale
overleving doet verbeteren zonder onaanvaardbare extra toxiciteit.
Nevendoelen: bestuderen of er een relatie is tussen CD52 expressie en de
response; evalueren of de toevoeging veilig is wat betreft infectie-incidentie.

Intergroup design, multicenter gerandomiseerde (niet-geblindeerde) fase III
studie voor patienten ouder dan 60 jaar met een nieuwe diagnose T-NHL, waarbij
de helft van de patienten standaard CHOP therapie krijgt in de vorm van 6
kuren, elke 2 weken toegediend. De andere helft, de experimentele groep, zal
behandeld worden met CHOP waaraan alemtuzumab is toegevoegd.

Experimentele arm: toevoegen van 1 injectie (subcutaan) van 30 mg alemtuzumab (dag 1) van de eerste 4 CHOP kuren (in totaal 6 kuren), welke 2-wekelijks wordt toegediend.

Patienten buiten een studie zouden behandeld worden met CHOP, elke 2 weken
toegediend. De extra toevoeging van alemtuzumab vereist subcutane injecties op
dag 1 en 2. De injectie op dag 1 kan samen met de chemotherapie toegediend
worden door een verpleegkundige. De injectie op dag 2 vereist een handeling
door de patient, diens naaste, of een medewerker van de thuiszorg.
De injectie kan - vooral de eerste 2 keer - gepaard gaan met pijnlijke rode
infiltratie, welke overigens passagere is.
Alemtuzumabbehandeling vergroot het risico op infecties, met name virale
infecties, schimmelinfecties en andere typen infecties zoals gezien worden bij
immuungecompromitteerde patienten. Een deel van de infecties kan via intensieve
bloedcontroles opgespoord worden; dit geldt met name voor CMV en EBV; patienten
dienen daarvoor wekelijks (ipv 2-wekelijks voor de kuur) gecontroleerd te
worden. Patienten worden profylactisch behandeld met antibiotica en
virusdodende middelen. Eventuele bloedproducten dienen bestraald te worden.
Desalniettemin is er een risico dat er zich toch extra infecties voor zullen
doen.