Bijdragen aan diagnostiek en behandeling van droge ogen ziekten: een systematische en stapsgewijze aanpak.

Droge ogen is een frequent probleem in de oogheelkundige praktijk. Het
probleem is complex van aard. Er zijn vele diagnostische testen beschreven, de
meeste testen geven echter geen inzicht in het dynamische karakter van de
traanfilm . Doordat de diagnose wordt gesteld op anamnestische gronden,
worden therapeutische maatregelen genomen zijn die niet optimaal zijn. De
laatste decennia is een discrepantie ontstaan tussen het fysische - chemisch
wetenschappelijk onderzoek van de traanfilm en de klinische toepassingen . In
dit onderzoek worden twee parameters toegevoegd die mogelijk inzicht geven in
de pathofysiologie van droge ogen: siaalzuuconcentratie in traanvocht en de
Tessbril (Tear Evaporation Sensoring Spectacles). De Tess bril is een
gemodificeerde kappenbril die de verdamping van traanvocht meet. Op deze wijze
willen wij een indeling verkrijgen tussen evaporatieve en niet - evaporatieve
droge ogen . In de onderzoeksopzet van het zorgpad droge ogen wordt een
beslisboom uitgewerkt om tot een systematische , stapsgewijze aanpak te komen
van beide groepen droge ogen patiënten .

Deze studie heeft als hoofddoel het ontwikkelen van een systematische en
stapsgewijze aanpak voor droge ogen. Hiervoor wordt eerst geëvalueerd of de
Tess bril een diagnosticum is voor droge ogen, of er met deze bril een
onderscheid gemaakt kan worden tussen een evaporatief en een niet evaporatief
probleem van droge ogen. Tot slot wordt bekeken of een afname van Siaalzuur
en een afname van het aantal slijmbekercellen passend is bij mensen met een
niet evaporatief droge ogen probleem.

Het onderzoeksdesign bestaat uit een prospectieve studie bij droge ogen
patiënten waarbij tevens een diagnostische waarde van een nieuw meetinstrument
wordt getest om de verdamping van de traanfilm te bepalen. Hiervoor wordt de
sensitiviteit en de specificiteit van de Tess bril bepaald. Vervolgens wordt
met de Tess bril bekeken of er een onderscheid gemaakt kan worden tussen een
evaporatief en niet-evaporatief verdampingsprobleem binnen de steekproef van
patiënten met droge ogen.
Bij de groep proefpersonen met droge ogen wordt een siaalzuurbepaling gedaan in
het traanvocht, tevens wordt aanvullend een conjunctiva afdruk gemaakt om het
aantal slijmbekercellen te bepalen.

dit is een niet risicovolle studie. De instrumenten die gebruikt worden, vormen
geen gevaar voor de patiënt.