De bepaling van vrij-radicalen met behulp van flow cytometrie op verschillende dagen in gezonde vrijwilligers.

Wanneer er een verhoogde zuurstofconcentratie in het bloed is, spreekt men van
hyperoxie. Hyperoxie heeft nadelige effecten, waaronder belangrijke
circulatoire effecten. De belangrijkste hypothese is dat hyperoxie
vasoconstrictie veroorzaakt in de microcirculatie, met daardoor een verhoging
van de systemische vasculaire weerstand. Hierdoor treedt er een verlaging van
de cardiac output op.

Optimale PaO2 waarden zijn nog niet bekend. Om een optimale PaO2 range te
bepalen, is het van belang om oxidatieve stress te bepalen. Oxidatieve stress
lijkt gerelateerd aan hyperoxie. Oxidatieve stress is gedefinieerd als een
verstoring in balans tussen de productie van vrij-radicalen en anti-oxidanten.
Vrij-radicalen kunnen schade veroorzaken aan lipiden, eiwitten en DNA.

Voor onderzoek naar oxidatieve stress is het belangrijk vrij-radicalen goed te
kunnen meten. Vaak worden er indirecte bepalingen voor vrij-radicalen gedaan,
zoals het meten van eindproducten van oxidatieve stress (F2-isoprostanen).
Directe bepalingen van vrij-radicalen hebben de voorkeur maar zijn lastig
uitvoerbaar, omdat vrij-radicalen erg reactief zijn en de resultaten moeilijk
te reproduceren zijn (analytische en pre-analytische factoren hebben een grote
invloed).

Op dit moment hebben wij een directe bepaling die vrij-radicalen productie kan
vergelijken onder strikte omstandigheden. Wij zijn deze meetmethode aan het
optimaliseren, zodat het mogelijk wordt om deze bepaling te gebruiken in
klinische trials naar oxidatieve stress.

Het valideren van een flowcytometrische bepaling die vrijradicalen kan bepalen
op verschillende dagen met behulp van gezonde vrijwilligers en CABG patiënten.

Voor het evalueren van de methode zullen we metingen uitvoeren bij 5
verschillende gezonde vrijwilligers en bij 5 CABG patiënten. Bij de gezonde
vrijwilligers zal op drie verschillende dagen bloed worden afgenomen. Omdat zij
naar verwachting een lage en constante productie van vrij-radicalen hebben,
anticiperen wij dit terug te zien in onze bepaling en kan de inter-assay
variatie bepaald worden. In de CABG patiënten worden ook drie monsters
afgenomen (voor de operatie, tijdens de operatie en 12 uur daarna) welke zullen
worden vergeleken met de huidige bepaling. Voor het bepalen van de intra-assay
variatie zullen alle metingen in drievoud worden uitgevoerd.

Proefpersonen zullen driemaal een venapunctie ondergaan. Belasting en risico's
zijn verwaarloosbaar.
CABG patiënten doen reeds mee aan een andere trial en ondergaan voor deze
studie geen extra handelingen.