Optimalisatie van de analyse van versnellingsmeter data voor het meten van lichamelijke activiteit en zitgedrag bij patiënten met borstkanker.

Overleving na kanker is aanzienlijk verbeterd als gevolg van de vooruitgang in
vroege opsporing van tumoren en de behandeling. In Nederland werden in 2014
14.631 vrouwen met borstkanker gediagnostiseerd en de huidige 5-jaars
overleving van patiënten met borstkanker is 87%.

Op dit moment is (neo-) adjuvante systemische therapie een van de standaard
behandelingen voor borstkanker. (Neo-) adjuvante systemische therapie bevat
chemotherapie, hormonale therapie of een gecombineerde behandeling van beide
vormen van therapie, en heeft als doel het vertragen of zelfs het voorkomen van
recidieven of het verbeteren van de overlevingskansen. Ondanks grote
verbeteringen in de ziektevrije en de totale overleving na (neo-) adjuvante
systemische therapie, hebben overlevenden van kanker vaak last van negatieve
bijwerkingen van kanker en de behandeling van kanker, met vermoeidheid en een
afname van de kwaliteit van leven (QoL) als de meest voorkomende en
verontrustende symptomen.

Lichamelijke activiteit tijdens en na de behandeling van kanker heeft gunstige
effecten op een aantal fysieke en psychologische gevolgen. Verschillende
reviews en meta-analyses tonen gunstige effecten van lichamelijke activiteit
tijdens en na de behandeling van kanker op aerobe fitheid, spierkracht,
vermoeidheid, depressie en een gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven.
Observationele studies toonden dat patiënten met borstkanker die lichamelijk
actiever zijn een lager risico hebben om te overlijden.

Richtlijnen voor lichamelijke activiteit voor patiënten met kanker geven aan
dat het stimuleren van lichamelijke activiteit een integraal onderdeel moet
zijn van de standaard zorg. In 2010, heeft het American College of Sports
Medicine (ACSM) een rondetafelgesprek georganiseerd en oefeningen en
richtlijnen voor patiënten met kanker geformuleerd. De ACSM stelt dat
inactiviteit moet worden vermeden en overlevenden van kanker zo lichamelijk
actief moeten zijn als mogelijkheden en omstandigheden toelaten. Indien
mogelijk worden volwassen patienten met kanker aangeraden om deel te nemen in
ten minste 150 minuten per week matig inspannende aerobe lichamelijke
activiteit of 75 minuten per week krachtig inspannende aerobe lichamelijke
activiteit of een gelijkwaardige combinatie van matig en krachtig inspannende
aerobe lichamelijke activiteit gedurende ten minste 10 minuten per sessie.
Daarnaast wordt aanbevolen minimaal 2 dagen per week spierversterkende
activiteiten uit te voeren waarbij alle grote spiergroepen worden geactiveerd.
De ACSM erkent dat elke vorm van lichamelijke activiteit beter is dan niets en
het overschrijden van de richtlijn waarschijnlijk voor extra voordelen op
gezondheidsgebied zorgt. Momenteel zijn de richtlijnen vrij generiek en lijken
ze op de leeftijd gerelateerde lichamelijke activiteit richtlijnen voor de
algemene bevolking.

Tijdens de behandeling zijn patienten met kanker vaak minder lichamelijk actief
dan de algemene bevolking en ondanks dat de mate van lichamelijke activiteit
toe neemt na afloop van de behandeling blijft het lager dan de algemene
bevolking. Daarnaast brengen patiënten met kanker meer tijd zittend door en
nemen ze minder deel in activiteiten met lage intensiteit dan patiënten zonder
kanker met dezelfde leeftijd en van hetzelfde geslacht. Zitgedrag wordt
gekenmerkt door een laag energieverbruik (dwz < 1,5 metabolische equivalenten-
meervoud van rust (METs)). Langduring zitgedrag kan worden gekoppeld aan
negatieve gezondheidseffecten. Recente experimentele studies hebben gewezen op
het belang van het opbreken van langdurig zitgedrag ter verbetering van de
gezondheid. Tot dusver ontbreken studies naar de patronen van zowel
lichamelijke activiteit als zitgedrag en de gevolgen van deze patronen op
gezondheidseffecten (zoals vermoeidheid en kwaliteit van leven) bij patiënten
met kanker.

Objectieve metingen van zowel de lichamelijke activiteit en zitgedrag worden
uitgevoerd met behulp van versnellingsmeters. Volgens data-reductie procedures
(bijvoorbeeld non-wear tijd), wordt de tijd doorgebracht in zittend, licht,
matig of zwaar intensieve lichamelijke activiteit beoordeeld door het toepassen
van afkap waarden. Deze afkap waarden zijn gevalideerd in de algemene populatie
die in het algemeen een betere conditie hebben. Hierdoor zouden deze afkap
waarden onnauwkeurig kunnen zijn voor het beoordelen van lichamelijke
activiteit en zitgedrag in patiënten met kanker. Daarom zijn alternatieve afkap
waarden of vernieuwende voorspellingen van versnellingsmeter-gebaseerde
lichamelijke activiteit en zitgedrag nodig om het patroon van zowel
lichamelijke activiteit als zitgedrag bij patiënten met kanker nauwkeurig te
bepalen. Wanneer de intensiteit van fysieke activiteit beter bepaald kan worden
bij patiënten met kanker kan deze informatie gebruikt worden om beweegadviezen
beter af te stemmen op de patiënt wat mogelijk leidt tot sneller fysiek herstel
en een beter kwaliteit van leven.

Het valideren van bestaande cut-points voor versnellingsmeter data voor het
meten van lichamelijke activiteit en zitgedrag bij patiënten met borstkanker.
Daarnaast wordt onderzocht of andere meetinstrumenten zoals ActiTrainer,
ActivPAL, hartslag, de tijd die zittend of in verschillende mate van fysieke
activiteit wordt doorgebracht beter kunnen beschrijven.

Cardiorespiratoire fitheid wordt gemeten tijdens een maximale inspanningstest
op een fietsergometer. Tijdens deze test wordt de patient gevraagd om te
fietsen op een fietsergometer waarbij de weerstand in stapjes wordt verhoogd.
Het doel van de test is om na 8-12 minuten de maximale zuurstofopname te
bereiken. Tijdens deze maximale inspanningstest wordt de zuurstofopname en
hartslag gemeten. Deze waarden kunnen gebruikt worden om de metabolische
respons op de lichamelijke activiteit te bepalen. Vervolgens zullen in
willekeurige volgorde de volgende activiteiten worden uitgevoerd, gedurende 6
minuten met 2 minuten rust ertussen:

1. Liggen
2. Zittend in een stoel, kijken naar TV.
3. Zittend in een stoel, gebruikmakend van een computer.
4. Staan, lezen van een krant.
5. Fietsen op een fietsergometer (8.9 km/h).
6. Fietsen op een fietsergometer (15.1 km/h).
7. Lopen op een loopband (3.2 km/h).
8. Lopen op een loopband (4.8 km/h).
9. Lopen op een loopband (6.4 km/h).
10. Stappen op een step, matige inspanning (100 beats/min).

Een hartslagmeter (Polar; RS800XC) zal worden gebruikt om de hartslag van de
deelnemer te meten tijdens het uitvoeren van de activiteiten. De hartslag van
de deelnemer zal worden gebruikt om een schatting te maken van het
energieverbruik tijdens de activiteiten. Zuurstofverbruik zal continu
(breath-by-breath) worden gemeten met behulp van een (mobiele) Oxycon. Metabole
equivalenten (METs) worden berekend voor elke activiteit door het gemiddelde
zuurstofverbruik te delen door het rustmetabolisme (bepaald wanneer de patient
op zijn/haar rug ligt). Daarnaast zullen de deelnemers ActiTrainer
versnellingsmeters (tri-axial, 51 gram; 86x33x15mm) dragen op hun rechter heup
en pols. ActiTrainer versnellingsmeters verzamelen gegevens over de hoeveelheid
en de frequentie van zitgedrag en lichamelijke activiteiten. Dit apparaat biedt
informatie over de 'verticale versnelling' van de activiteit, de vector
magnitude, genomen stappen en de positie en heeft een sample rate tot 100 Hz.
Een ActivPAL hellingsmeter (15 gram; 53x35x7mm) wordt gedragen op de rechter
dij. ActivPAl is een single-site instrument dat zitgedrag en lichamelijke
activiteiten kan kwantificeren. Met dit apparaat kan het patroon van zitgedrag
en lichamelijke activiteiten en de intensiteit van de activiteiten worden
vastgelegd en worden geanalyseerd. Dit apparaat geeft een nauwkeurige meting
van de dynamische versnelling en hellingsveranderingen.

Minimale risico's zijn geassocieerd met de maximale inspanningstest. In de
algemene bevolking worden serious adverse events (SAEs), waarvoor
ziekenhuisopname noodzakelijk, is gerapporteerd in <1 tot 5 keer per 10000
testen.