Inzicht in resultaten verkregen met de EMBLEM* S-ICD bij primaire preventie voor patiënten met een lage ejectiefractie

Therapie van een inwendige defibrillator (ICD) dringt op een zeer doeltreffende
manier de mortaliteit terug onder patiënten met klinische markers voor een
verhoogd risico op ventriculaire aritmieën. Onjuiste schokken en juiste maar
onnodige schokken blijven echter een belangrijke bijwerking die veel invloed
kan hebben op de levenskwaliteit van de ontvanger van een ICD en die schadelijk
kan zijn voor het myocard.
Het MADIT RIT-onderzoek heeft laten zien dat de incidentie van onjuiste
ICD-therapie of juiste maar onnodige ICD-therapie onder primaire
preventiepatiënten kan worden teruggedrongen door middel van twee verschillende
programmeerstrategieën: 1) High Rate Zone Cutoff, d.w.z. het verhogen van de
laagste cut-off-waarde voor detectie tot 200 slagen per minuut (spm) en het
initiëren van de behandeling na 2,5 seconden (onderzocht in behandelarm B) en;
2) Delayed Therapy Initiation, d.w.z. het verlengen van de tijd tot initiatie
van de therapie tot 60 seconden bij aritmieën opgespoord tussen 170 en 199 spm,
12,5 seconden tussen 200 en 249 spm en 2,5 seconden boven 250 spm (onderzocht
in behandelarm C). Beide strategieën brachten de hoeveelheid afgegeven therapie
terug ten opzichte van conventionele programmering (arm A), waarbij de laagste
cut-off-waarde voor detectie 170 spm was en de geprogrammeerde tijd tot
initiatie van de therapie 2,5 seconden was. Een belangrijke uitkomst was dat in
geen van beide behandelarmen het aantal gevallen van syncope of de mortaliteit
significant hoger was. De resultaten van MADIT RIT hebben duidelijk gemaakt wat
de meest wenselijke apparaatinstellingen zijn voor patiënten met een
transveneuze ICD (TV-ICD) met een primaire preventie-indicatie.
De voorkeursinstellingen voor subcutane ICD's daarentegen zijn niet vastgesteld
met gegevens afkomstig van prospectieve onderzoeken. Bij het
UNTOUCHED-onderzoek zal een programmeringsschema worden getest dat bedoeld is
om het aantal onjuiste en onnodige schokken bij patiënten met een indicatie
voor primaire preventie van plotselinge hartdood die een lage ejectiefractie
hebben, tot een minimum te beperken. De programmeringsmogelijkheden van S-ICD's
laten niet toe dat de instellingen die in MADIT RIT bleken te zorgen voor een
afname van het aantal schokken in arm B en C, precies worden gekopieerd. In
plaats daarvan zijn belangrijkste elementen van elk van de in MADIT RIT geteste
programmeringsschema's gecombineerd tot de UNTOUCHED-instellingen die in dit
protocol worden getest.

De primaire doelstelling is het evalueren van de incidentie van onjuiste
elektrische schokken na 18 maanden bij patiënten bij wie de EMBLEM subcutane
inwendige defibrillator (S-ICD) is geïmplanteerd met de programmering van
zonale cut-off-waarden van 200 slagen per minuut en 250 slagen per minuut
alsook:
- een indicatie voor implantatie van een defibrillator voor primaire preventie
van plotselinge hartdood;
- een linkerventriculaire ejectiefractie * 35%.
Het incidentiepercentage na 18 maanden wordt vergeleken met Objectieve
prestatiecriteria afgeleid van transveneuze ICD's die zijn geprogrammeerd om
schokken tot een minimum te beperken in het MADIT RIT-onderzoek.
De secundaire doelstellingen zijn het evalueren van de incidentie van schokken
na 18 maanden, ongeacht de oorzaak; en perioperatieve complicaties.
Apparaat- en ingreepgerelateerde complicaties na 6 maanden alsook het
percentage geslaagde implantaties na 3 maanden worden geëvalueerd om te voldoen
aan de vereisten van postmarketing klinische follow-up (PMCF - Post-Market
Clinical Follow-up).

Het UNTOUCHED-onderzoek is een wereldwijd, multicentrisch, prospectief,
niet-gerandomiseerd onderzoek met een opvolging van de patiënten gedurende 18
maanden.

Patiënten komen in aanmerking voor en worden geïmplanteerd met een subcutane ICD. Er is geen andere interventie voorzien.

De UNTOUCHED studie heeft slechts één vereiste buiten de standaardzorg die een
bijkomend risico kan inhouden voor de deelnemers, namelijk de programmering van
de medische hulpmiddelen met een voorwaardelijke schok zone op 200 slagen per
minuut en een schok zone op 250 slagen per minuut.
Mogelijke bijwerkingen met betrekking tot het protocol omvatten:
* Vertraagde afgifte van therapie
* Niet afgeven van therapie
* Ongepaste schoktoediening