NETest in patienten met een geopereerde neuroendocriene pancreas tumor

Pancreas neuroendocriene tumoren zijn zeldzaam, maar de afgelopen jaren neemt
de incidentie toe (Modlin, Lancet Oncology 2008). Door de overproductie van
bepaalde hormonen, kunnen er syndromen ontstaan waardoor pNET worden ingedeeld
in functionele en niet functionele tumoren. Ondanks dat de meeste tumoren niet
functionele tumoren zijn, kunnen zij wel hormonen uitschreiden, die gebruikt
kunnen worden als tumormarkers. Het bekendste voorbeeld is chromogranine A. De
sensitiviteit van chromogranine A varieert tussen de 24-88%. De sensitiviteit
wordt beter naar mate de tumor load toeneemt, zoals bij gemetastaseerde ziekte
(Falconi, neuroendocrinology, 2012; Jensen, neuroendocrinology 2012). Na een
curatieve resectie wordt de patiënt vervolgd met chromogranine A en CT-scans.
In ons cohort van curatief geopereerde pNET is de sensitiviteit en
specificiteit voor het opsporen van recidief ziekte respectievelijk 67% en 68%
(manuscript gesubmit). De diagnostische accuratesse is matig en chromogranine A
is vaak vals positief. Het gebruik van proton pomp remmers, slechte nierfunctie
of chronische atrofische gastritis kunnen leiden tot een vals positieve
uitslag. Een verhoogde waarde zonder substraat van recidief ziekte op de CT
scan zorgt voor veel angst en onrust bij de patiënt.
Daarnaast zijn er verschillende behandelingen beschikbaar voor patiënten met
uitgebreidere ziekte. Naast een resectie voor metastasen (leversegment resectie
of wigexcisie van de long), kan er ook embolisatie of radiofrequente ablatie
(RFA) worden toegepast. Daarnaast zijn er ook medicamenteuze behandelingen
waaronder chemotherapie (Eriksson neuroendocrinology 2009), somatostatine
analogen (Caplin NEJM 2014), peptide receptor radionuclide therapie (PRRT)
(Kwekkeboom, neuroendocrinology 2009) of biologicals zoals Everolimus en
Sunitinib (Yao, NEYM 2011; Raymond NEJM 2011). Na een curatieve resectie is het
van belang om een recidief tijdig op te sporen zodat er gestart kan worden met
de vervolg behandeling.

Er is nog veel onduidelijkheid over de beste test voor het opsporen van
metastasen na een curatieve resectie. Er zijn verschillende manieren die op dit
moment gebruikt worden. Er is de standaard beeldvorming middels CT/MRI scan,
tumormarkers zoals chromogranine A en nucleaire scans zoals de octreotide scan
of de 68Galium PET. Chromogranine A heeft een matige diagnostische accuratesse
en de beeldvormende technieken zijn minder sensitief bij de detectie van kleine
tumoren/recidieven. (Böttcher, Eur. J. Radiol. 2013). Prof. Modlin heeft de
NETest ontwikkeld (Modlin, Endocr Relat Cancer., 2014). Dit is een test waarbij
er in het bloed wordt gekeken of er nog tumor DNA detecteerbaar is. De NETest
heeft een significant betere sensitiviteit (> 93%) in vergelijking met
chromogranine A. De NETest zou gebruikt kunnen worden tijdens de follow up om
tumor recidief op te sporen of om na te gaan of er bij curatieve resectie (R0
resectie) ook echt geen tumor rest is achtergebleven. In beide gevallen kan er
gestart worden met adjuvante therapie.
Voorgestelde oplossing: de NETest zou een gevoelige en relatief eenvoudige test
zijn voor het opsporen van tumor in het bloed. Patiënten met tumor (rest of
recidief) zouden een positieve test hebben en patiënten zonder tumor (rest of
recidief) zouden een negatief test hebben. Hierbij zijn de volgende hypotheses
en vraagstellingen te destilleren:
Hypothese:
H0: De NETest is een gevoeligere test voor het opsporen van recidief ziekte na
een curatieve resectie in vergelijking met de huidige beeldvorming

Pilot studie: prospectief cohort onderzoek.

Het risico is erg laag. Tijdens een reguliere bloed afname worden 2 buisjes
extra bloed afgenomen (2x5ml). De risico van infectie/hematoom is
verwaarloosbaar.