Nieuwe MRI technieken om de behandelstratificatie van patiënten met slokdarmkanker te verbeteren: een optimalisatie en pilot studie

Met een 5-jaars overleving van 10% wereldwijd, heeft slokdarmkanker een slechte
prognose. Bij resectabele slokdarmtumoren kan de prognose worden verbeterd
doormiddel van gecombineerde therapie. De huidige standaardbehandeling voor
resectabele slokdarmtumoren bestaat uit neoadjuvante chemoradiatie gevolgd door
resectie. In Nederlands gaat de voorkeur uit naar chemotherapie bestaande uit
carboplatin en paclitaxel, gecombineerd met bestraling met 23 fracties van 1,8
Gray. Uit een meta-analyse zijn de voordelen van chemoradiatie boven
chirurgische behandeling alleen voor zowel adenocarcinomen als
plaveiselcelcarcinomen aangetoond. Echter, niet alle patiënten hebben voordeel
van deze preoperatieve behandeling. Bij sommige patiënten keert, ondanks de
chemoradiatie, de ziekte terug en zou additionele (systemische) behandeling
mogelijk geïndiceerd zijn geweest. Andere patiënten hebben daarentegen een
(bijna) complete response op chemoradiatie alleen en zouden mogelijk beter af
zijn geweest met een minder intensieve behandeling. Daarnaast zijn er nog
patiënten met een vrij circumferentieel resectievlak en zonder
lymfekliermetastasen, waarbij de chemoradiatie mogelijk niet nodig is en het
risico op complicaties door een dure onnodige behandeling gereduceerd kan
worden.
Het juist classificeren van patiënten met slokdarmkanker is daarom van groot
belang. Functionele magnetische resonantie imaging (MRI) kan in-vivo
kwantitatieve informatie geven over de tumorbiologie en lymfeklierbetrokkenheid
en zo mogelijke uitkomst bieden als niet-invasieve classificatiemethode. In dit
project zullen *ultra-small superparamagnetic particles iron oxide * (USPIO)
MRI met ijzer-dextraan nanodeeltjes, diffusie gewogen MRI (DWI) en T2* MRI
methoden worden ontwikkeld voor zowel de data acquisitie als verwerking. Deze
methoden zijn nog niet eerder gebruikt bij patiënten met slokdarmkanker.

1. Bepalen van de optimale acquisitie technieken voor USPIO MRI, DCE, DWI en
T2* MRI voor slokdarmtumoren in termen van signaal-ruis verhouding, acquisitie
duur en spatiële resolutie.
2. Bepalen van de optimale dataverwerkingsmethoden voor USPIO MRI, DCE, DWI en
T2* MRI voor slokdarmtumoren
3. Uitdiepen van de relatie tussen lymfeklierbetrokkenheid op USPIO MRI en met
pathologie verkregen resultaten.
4. Uitdiepen van de relatie tussen DCE, DWI en T2* MRI van slokdarmkanker in
relatie tot tumorstroma en markers van hypoxie en vascularisatie verkregen met
pathologische analyses
5. Bepalen van de nauwkeurigheid van circumferentiele tumordeliniatie met MRI
in vergelijking tot pathologie.
6. Bepalen van de mogelijkheid om lymfeklierbetrokkenheid te bepalen met USPIO
MRI bij de initiele stagering, voorafgaande aan de behandeling.
7. Uitdiepen van de relatie tussen lymfeklierbetrokkenheid bepaald met USPIO
MRI voorafgaande aan de behandeling en met pathologie verkregen resultaten aan
het eind van de behandeling.

Het project zal worden uitgevoerd in drie stappen:
1. Optimalisatie van de acquisitietechnieken en data verwerking voor USPIO
(zonder contrast toediening), DCE (zonder contrast toediening), DWI en T2* MRI
bij vijf gezonde vrijwilligers met betrekking tot *field of view*, aantal
plakken en plakdikte (doel 1 en 2).
2. Met gebruik van de data van (1): onderzoeken van USPIO, DCE, DWI en T2* MRI
bij 20 patiënten met slokdarmkanker en klinisch verdenking op
lymfeklierbetrokkenheid, direct voorafgaand aan chirurgie (doel 3,4 en 5).
3. Met gebruik van de data van (1): onderzoeken van USPIO, DCE, DWI en T2* MRI
bij 10 patiënten met slokdarmkanker en klinisch verdenking op
lymfeklierbetrokkenheid, direct voorafgaand aan de start van de behandeling
(doel 6 en 7).

Patiënten hebben geen direct voordeel van de studie.

De toediening van gadolinium geeft een **zeer klein risico op een acute
allergische reactie.

De belangrijkste bijwerkingen van de intraveneuze ijzertoediening zijn het
optreden van een bloeddrukdaling en ernstige overgevoeligheidsreacties. Deze
bijwerkingen zijn zeldzaam. Wij proberen dit risico verder te verlagen door
patiënten en gezonde vrijwilligers die eerder overgevoeligheidsreacties hebben
gehad, niet deel te laten nemen aan dit onderzoek. Omdat
overgevoeligheidsreacties alleen kort na toediening van ijzer kunnen optreden,
houden we patiënten en gezonde vrijwilligers tot minimaal 30 minuten na
toediening in de gaten. Ook zullen medicijnen voor de behandeling van
overgevoeligheidsreacties tijdens het onderzoek voorhanden zijn. Andere, minder
ernstige bijwerkingen van ijzertoediening zijn misselijkheid, diarree,
obstipatie, duizeligheid en het krijgen van dikke benen.

De toediening van Buscopan geeft een risico op bijwerkingen. De meest
voorkomende daarvan zijn accommodatiestoornissen, tachycardie, duizeligheid en
een droge mond. Patienten die bekend zijn met contra-indicatie voor het
toedienen van Buscopan (megacolon, ileus, myasthenia gravis, onbehandeld
nauwe-kamerhoekglaucoom, prostaathypertrofie met urineretentie, stenose in het
maag-darmkanaal, tachycardie), zullen de scans ondergaan zonder het toedienen
van Buscopan.

Een groep van 30 patiënten zal eenmaal tijdelijk een infuus aangelegd krijgen.
Een groep van 30 patiënten zal tweemaal een extra bezoek aan het AMC brengen in
het kader van het onderzoek. Waar mogelijk zullen deze afspraken zo veel
mogelijk gecombineerd worden met afspraken in het kader van de reguliere
patiëntenzorg.
Een groep van 5 gezonde vrijwilligers zal het AMC eenmaal bezoeken voor een MRI
scan.
Een groep van 5 patienten zal het AMC eenmaal bezoeken voor een MRI scan.