Laparoscopische sacrocolpopexie versus laparotomische sacrocolpopexie als behandeling voor vaginatopprolaps: Een langetermijn follow-up studie naar kwaliteit van leven en anatomisch resultaat.

Ongeveer één op negen vrouwen ondergaat in haar leven een hysterectomie. Tot
10% van deze vrouwen komen in aanmerking voor aanvullende chirurgische
behandeling vanwege een vaginatopprolaps. Sacrocolpopexie is een veelvuldig
toegepaste behandeling en kan worden uitgevoerd middels laparoscopie of
laparotomie. De laparoscopische techniek geniet toenemende populariteit. Wij
hebben een gerandomiseerd onderzoek verricht (RCT), waarbij de laparoscopische
en laparotomische sacrocolpopexie met elkaar werden vergeleken. Ziekte
gerelateerde kwaliteit van leven na één jaar was de primaire uitkomstmaat
(SALTO-1 studie, METC0631, geregistreerd als NTR3276). De resultaten zijn
onlangs ingediend voor publicatie. Studies die de lange termijn effecten van
deze ingrepen onderzoeken zijn essentieel om de beste operatieve behandeling
vast te stellen en om patiënten in de toekomst zorgvuldig te kunnen counselen.
Daarom willen we graag een lange termijn follow-up studie verrichten van de
SALTO-1 populatie.

Het onderzoeken van de lange termijn uitkomsten (3-10 jaar) bij patiënten die
een laparoscopische of laparotomische sacrocolpopexie hebben ondergaan, waarbij
de kwaliteit van leven, de subjectieve en objectieve verzakking en eventuele
complicaties zullen worden onderzocht.

Lange termijn follow-up studie van een multi-center RCT.

Deelname aan deze studie houdt in het invullen van een eenmalige vragelijnst
(UDI, DDI, IIQ, PIS-Q, PFDI-20 and SF-36). Dit neemt ongeveer 20 minuten in
beslag. Daarnaast een bezoek aan de polikliniek van het dichtstbijzijnde
participerende ziekenhuis voor een gynaecologisch lichamelijk onderzoek,
waarbij de POP-Q zal worden verricht. Proefpersonen lopen geen enkel risico
door deelname aan deze studie. Het POP-Q onderzoek is een non-invasieve en
veilige manier om de mate van verzakking te objectiveren. Het onderzoek zelf
zou als onprettig kunnen worden ervaren.
Hoewel dit onderzoek niet direct een positief effect heeft voor de
proefpersonen, wordt wel onze kennis vergroot over de lange termijn uitkomsten
na laparoscopische versus laparotomische sacrocolpopexie. Dit zal bijdragen aan
onze kennis over de beste keuze in behandeling bij vrouwen met een
vergelijkbare verzakking en kan ons helpen vrouwen zorgvuldig te counselen in
de toekomst.