Een gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek met actieve controle naar de veiligheid en werkzaamheid van PRX-102 vergeleken met agalsidase bèta met betrekking tot de nierfunctie van patiënten met de ziekte van Fabry die eerder zijn behandeld met agalsidase bèta

De ziekte van Fabry is een progressieve lysosomale stapelingsziekte die sterk
invaliderend en uiteindelijk levensbedreigend is. De ziekte wordt veroorzaakt
door een X-gebonden tekort aan het enzym alfa-galactosidase A (alfa-GAL-A) en
komt voor bij zowel mannen als vrouwen. De ziekte wordt gekenmerkt door een
subnormale of afwezige activiteit van alfa-GAL-A. De eerste symptomen doen zich
gewoonlijk voor in de kindertijd of adolescentie en later in het leven, rond de
leeftijd van 30 tot 50, komen nierziekte, hartcomplicaties en beroertes/TIA's
voor. Hoewel de ziekte van Fabry X-gebonden is, komt deze ook voor bij vrouwen,
die symptomen van de ziekte vertonen als gevolg van het niet optreden van
kruiscorrectie tussen cellen met een normale activiteit van alfa-GAL-A
(gemuteerd X-chromosoom is uitgeschakeld) en cellen met een enzymtekort
(niet-gemuteerd X-chromosoom is uitgeschakeld). De klinische afwijkingen bij
vrouwen lopen meer uiteen en treden op latere leeftijd op dan bij mannen.
De ziekte van Fabry wordt als een zeldzame ziekte beschouwd; naar schatting
heeft 1 op de 40.000 mannen de ziekte, en de geschatte prevalentie in de
algehele bevolking is 1 op de 117.000.
Protalix heeft PRX-102 ontwikkeld, een chemisch gemodificeerde vorm van
recombinant humaan alfa-GAL-A die tot expressie is gebracht in
plantencelculturen. Als gevolg van deze modificatie heeft PRX-102 een
stabielere homo-dimeer met actief enzym over een langere periode, een langere
verblijftijd in de bloedsomloop en een grotere biobeschikbaarheid van het enzym
in vergelijking met het commerciële geneesmiddel. Zo biedt PRX-102 een
constante aanwezigheid van het enzym gedurende het doseringsinterval van 2
weken.

Het beoordelen van de veiligheid en werkzaamheid van PRX-102 in vergelijking
met agalsidase bèta bij patiënten met de ziekte van Fabry met een verminderde
nierfunctie.

Dit is een gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek met actieve controle naar
PRX-102 bij patiënten met de ziekte van Fabry met een verminderde nierfunctie.
Patiënten die ongeveer 1 jaar behandeld zijn met agalsidase bèta en ten minste
6 maanden een stabiele dosis hebben gebruikt, worden gescreend en vervolgens
gerandomiseerd naar voortzetting van de behandeling met 1 mg/kg agalsidase bèta
of naar behandeling met 1 mg/kg PRX-102. Noch de patiënt noch de onderzoeker
weet welk enzym de patiënt ontvangt. Patiënten krijgen elk twee weken een
intraveneus infuus toegediend.

Patiënten worden gerandomiseerd naar PRX-102 of agalsidase bèta met een ratio
van 2:1. De randomisatie wordt gestratificeerd op basis van een
eiwit/creatinine-ratio in de urine van < of * 1 g/g in een spot-urinemonster.

Op het moment van randomisatie wordt premedicatie die eventueel vóór insluiting
in het onderzoek werd gebruikt voor de infusen met agalsidase bèta, voortgezet
en geleidelijk afgebouwd naar het oordeel van de arts gedurende de eerste 3
maanden van het onderzoek. De eerste infusen met geblindeerd agalsidase bèta of
PRX-102 worden onder gecontroleerde omstandigheden toegediend in het
ziekenhuis. De patiënt kan de infusen toegediend krijgen bij zijn/haar vooraf
bepaalde infuusfaciliteit of in de thuisomgeving als de onderzoeker en de
Medisch Directeur van de sponsor vinden dat dat veilig is.
Na 12 maanden wordt een tussentijdse analyse uitgevoerd, de eindanalyse vindt
plaats na 24 maanden behandeling.

Pegunigalsidase alfa (PRX-102) 1 mg/kg of agalsidase bèta 1 mg/kg, intraveneuze toediening in de loop van 3 uur, eenmaal per 2 weken. Na de eerste 3 maanden van de behandeling kan de infuustijd geleidelijk worden afgebouwd naar 1,5 uur, afhankelijk van hoe goed de patiënt het infuus tolereert , de beoordeling van de hoofdonderzoeker en de goedkeuring van de Medisch Toezichthouder/Directeur.

PRX-102 is gedurende ruim een jaar toegediend aan 16 mensen, maar de specifieke
bijwerkingen zijn nog niet goed bekend. Het veiligheidsprofiel van PRX-102
lijkt echter niet heel anders dan dat van andere enzymen die gebruikt worden
voor de behandeling van de ziekte van Fabry.
Het is mogelijk dat de symptomen tijdens het onderzoek niet verbeteren of zelfs
verergeren. Raadpleeg de onderzoekersbrochure en/of het toestemmingsformulier
voor een overzicht van alle mogelijke bijwerkingen.